IN SEARCH
Chapter 55 -- Graduation Speech
A month later……
ANNE’s POV
Love without pain is not real love... Sabi nila...
Ako?
Naniniwala na ako…
Kasi… My love for Jared is as real as hell… and as true as heaven…
Sa pagmamahal ko kasi, nasaktan ako eh…
……………………………………………………………………
Graduation na…
Miss ko na si Zeke…
Though I hate him kasi hindi man lang siya nagpaalam bago umalis…
Tumawag siya, a day before ng final exams namin.
I thought absent or may sakit or busy lang siya kakaaral all this time, pero nasa U.S na pala siya… Hindi ko na kasi masyadong napapansin ang mga tao sa paligid since naging busy ang lahat, lalo na kaming mga graduating students para sa mga requirements.
Nakakainis ka ZEKE! Alam mo yun?!
Akala ko ba hihintayin mo yung sagot ko?
Akala ko ba hihintayin mo na ikaw naman ang makita ko?
Pano kung gusto ko nang subukang gawin yun???
Tsss…
Kainis ka naman!!!
“Ms. Javier… Ms. Javier…”
“Huy Anne! Tawag ka na.” Binatukan ako ni Gelo…
Geez… Nakakahiya… Kanina pa pala ako tinatawag para sa speech ko…
Salutatorian kasi ako eh…
Haha! Yabang! ^^
“Good evening fellow graduates, family members, friends, guests, teachers, and principal……*blah blah blah*………………………………………………………………………”
OMG! Kinakabahan ako… wag ko sana malimutan yung mga sasabihin ko…
“…………*blah blah blah*……………………………………………………… This might be the end of our highschool lives, but this chapter is only the beginning as we enter the realm of the real world…”
Anne… Inhale, exhale… Wag mong panisinin ang mommy at daddy mo na kinukuhanan ka ng video…
“……………*blah blah blah*……………………………………………We have encountered great experiences on this span of four years… In this four years, we learned great things…”
Oo… marami nga akong natutunan…
Ang magpigil ng antok ko sa klase…
Ang masanay sa sermon ni Ms. Luna na favorite akong pansinin kapag natutulala ako…
Ang unahin ang extra curricular activities kesa mag-aral para sa quiz kinabukasan…
Ang matutunong mag-cram kapag hindi agad nagawa yung project…
Ang mahalin ang Social Studies na pinaka-hate kong subject sa lahat… Masaya rin naman palang aralin yun eh…
At ang pinaka higit sa lahat…
Natuto akong magmahal at masaktan bago man lang ako makatapos ng fourth year…
I’ve been ‘In Search’ for four years…
And I guess, in my entire search, I was never in search for a person…
But for an experience…
“………….*blah blah blah*……………………………………… Though learning is not only achieved academically… but through experiences. Daily experiences involving different persons, situations and emotions in different times…”
An experience that definitely taught me a lot of things… That greater things has yet to come… That suffering always comes first before having a great achievement…
…
…
… Para rin sa pagmamahal… Dahil ang pagmamahal ay laging may kalakip na paghihirap, mga burdens, mga sakit, pero dahil sa mga nangyaring yun hindi mo alam may napapatunayan ka sa sarili mo dahil mas natututo kang magmahal ng totoo…
After ng mahaba kong speech, nagbigayan na ng diploma then ng special awards and academic awards…
And for the Valedictory Address…
“Vince Angelo Wilson…” *claps*
Akalain mong ang madalas umabsent na si Vince Angelo ay nabingwit pa ang top spot??? Haha!!! Matalino naman kasi yang mokong na yan eh.. ^^
“Good Evening… Tonight is the special night for everyone of us. Unlike our salutatorian here, I’m not as prepared as she is and I’m not as good speaker as she is. If you may allow me to speak in vernacular, please do so…”
Nagtawanan yung crowd…
Tsk! Kahit kelan talaga si Gelo. Haha! Kahit na sa mismong graduation day nagagawa nya pang magpatawa in his serious mood… haha! Parang adeek lang…
“……………………………*blah blah blah*…………………………………………………………………… Di tulad ng bestfriend ko. Hindi ako nakagawa ng magandang speech para maibahagi sa inyo. Pero tulad ng mga sinabi nya, ganun din ang gusto kong iparating sa inyo. ……………………………*blah blah blah*………………………………………………………”
Hindi raw prepared? Tsss… Ang dami dami mo ngang sinasabi eh… Haha!
Di kasi talaga yan nakapag-prepare kasi halos isang buong linggo siyang hindi tinatantanan ni Brent.
Yeah! Brent is here…
Ang aking poging poging pinsan kuno… haha!!! Parang real cousin ko na rin kasi yan since he’s my ever love beshie’s cousin… ^^
One week na siyang nanggugulo sa mga buhay at bahay namin. Inaasikaso nya kasi yung papers nya kasi dito na siya magco-college…
Tsk… Tignan nyo, hanggang ngayon nakikigulo… Ayun nga oh… Malapit siya dito sa stage… At vinivideohan na niya si Gelo. Haha! Ano kayang itsura ni Gelo? Di ko makita eh. Nandito rin kasi ako nakaupo sa may stage. Alam nyo yung ganung set up? Yung valedictorian and salutatorian ay nakaupo sa stage together with the principal and honorable guest.
Tapos na ang ceremony at ang lahat ay nagkalat na sa buong gym. May makikita kang mga mag totropang nag-iiyakan, yung iba abot langit na ang ngiti kasi nakapasa ng highschool, meron din namang iba na nageexchange gifts at yung iba naman picture taking to the max at dun kami nabibilang…
Sayang talaga… wala si Zeke… Di kumpleto ang tropa…
“One… Two… Three… say cheese!”
Si Brent yung taga kuha ng pictures namin.
Salitan yung pagkuha ng pictures. Una, kaming dalawa lang ni Gelo. Yung next, kaming tatlo na nila Brent, then by family, then family with Brent tapos isang buo… ^^
“Anne, si Jared oh…” Tinuro sakin ni Gelo si Jared…
Medyo ok na sila. Nagkaron kasi kami ng face to face nung after ng prom. Remember nung nagstroll kami ni Gelo? Dun nya ko dinala sa place kung saan nandun din si Jared.
“Jared!” Tumakbo ako papalapit sa kanya…
“Ibinabalik ko na pala sayo ‘to…”
Inabot ko sa kanya yung cellphone chain…
“Kahit bali-baligtarin natin ang mundo, ikaw pa rin ang may-ari nito eh. Pinahiram mo lang sakin, kaya dapat ko na ding ibalik sayo since nalaman ko na rin kung ano ang matagal ng nakalagay jan…”
Kinuha na niya sa kamay ko tapos ngumiti lang siya sabay kamot sa ulo niya…
He’s still the same…
His smile always melts me…
Yung ngiti nyang yun na genuine… tapos nakalabas pa yung dimples… the Jared’s smile that everyone adores…
“Thanks Anne for giving me another chance…”
Tapos niyakap niya ako…
GELO’s POV
Tumalikod ako kasi ayokong makita yung drama nila…
Tsss…
BRENT’s POV
*evil grin*
We’re not yet through my dear cousin…
*evil laugh*
JARED’s POV
“Thanks Anne for giving me another chance…” I hugged her tightly…
I missed this moment…
I missed her badly…
Tinaas ko yung ulo niya para makita ko yung mukha niya…
Umiiyak na naman siya.
But this time, those tears are not meant for crying nor for sorrow neither pain…
But those tears are full of joy and happiness…
The tears of goodbyes faded and replaced with tears of hellos…
I finally released her on my arms and caressed her with a kiss on her forehead…
She finally smiled…
Matagal ko ulit ‘tong inabangan…
Yung ngiti ni Annessa Claire Javier na kinaadikan ko noong una pa lang kaming nagkita…
“Jared! Anne! Magtabi na kayong dalawa. Pipicturan ko na kayo…” Sumigaw si Gelo…
Nagpose kaming dalawa na magkadikit yung cellphone chain namin.
~I’m your missing piece…~ ~You complete me…~
A month later……
ANNE’s POV
Love without pain is not real love... Sabi nila...
Ako?
Naniniwala na ako…
Kasi… My love for Jared is as real as hell… and as true as heaven…
Sa pagmamahal ko kasi, nasaktan ako eh…
……………………………………………………………………
Graduation na…
Miss ko na si Zeke…
Though I hate him kasi hindi man lang siya nagpaalam bago umalis…
Tumawag siya, a day before ng final exams namin.
I thought absent or may sakit or busy lang siya kakaaral all this time, pero nasa U.S na pala siya… Hindi ko na kasi masyadong napapansin ang mga tao sa paligid since naging busy ang lahat, lalo na kaming mga graduating students para sa mga requirements.
Nakakainis ka ZEKE! Alam mo yun?!
Akala ko ba hihintayin mo yung sagot ko?
Akala ko ba hihintayin mo na ikaw naman ang makita ko?
Pano kung gusto ko nang subukang gawin yun???
Tsss…
Kainis ka naman!!!
“Ms. Javier… Ms. Javier…”
“Huy Anne! Tawag ka na.” Binatukan ako ni Gelo…
Geez… Nakakahiya… Kanina pa pala ako tinatawag para sa speech ko…
Salutatorian kasi ako eh…
Haha! Yabang! ^^
“Good evening fellow graduates, family members, friends, guests, teachers, and principal……*blah blah blah*………………………………………………………………………”
OMG! Kinakabahan ako… wag ko sana malimutan yung mga sasabihin ko…
“…………*blah blah blah*……………………………………………………… This might be the end of our highschool lives, but this chapter is only the beginning as we enter the realm of the real world…”
Anne… Inhale, exhale… Wag mong panisinin ang mommy at daddy mo na kinukuhanan ka ng video…
“……………*blah blah blah*……………………………………………We have encountered great experiences on this span of four years… In this four years, we learned great things…”
Oo… marami nga akong natutunan…
Ang magpigil ng antok ko sa klase…
Ang masanay sa sermon ni Ms. Luna na favorite akong pansinin kapag natutulala ako…
Ang unahin ang extra curricular activities kesa mag-aral para sa quiz kinabukasan…
Ang matutunong mag-cram kapag hindi agad nagawa yung project…
Ang mahalin ang Social Studies na pinaka-hate kong subject sa lahat… Masaya rin naman palang aralin yun eh…
At ang pinaka higit sa lahat…
Natuto akong magmahal at masaktan bago man lang ako makatapos ng fourth year…
I’ve been ‘In Search’ for four years…
And I guess, in my entire search, I was never in search for a person…
But for an experience…
“………….*blah blah blah*……………………………………… Though learning is not only achieved academically… but through experiences. Daily experiences involving different persons, situations and emotions in different times…”
An experience that definitely taught me a lot of things… That greater things has yet to come… That suffering always comes first before having a great achievement…
…
…
… Para rin sa pagmamahal… Dahil ang pagmamahal ay laging may kalakip na paghihirap, mga burdens, mga sakit, pero dahil sa mga nangyaring yun hindi mo alam may napapatunayan ka sa sarili mo dahil mas natututo kang magmahal ng totoo…
After ng mahaba kong speech, nagbigayan na ng diploma then ng special awards and academic awards…
And for the Valedictory Address…
“Vince Angelo Wilson…” *claps*
Akalain mong ang madalas umabsent na si Vince Angelo ay nabingwit pa ang top spot??? Haha!!! Matalino naman kasi yang mokong na yan eh.. ^^
“Good Evening… Tonight is the special night for everyone of us. Unlike our salutatorian here, I’m not as prepared as she is and I’m not as good speaker as she is. If you may allow me to speak in vernacular, please do so…”
Nagtawanan yung crowd…
Tsk! Kahit kelan talaga si Gelo. Haha! Kahit na sa mismong graduation day nagagawa nya pang magpatawa in his serious mood… haha! Parang adeek lang…
“……………………………*blah blah blah*…………………………………………………………………… Di tulad ng bestfriend ko. Hindi ako nakagawa ng magandang speech para maibahagi sa inyo. Pero tulad ng mga sinabi nya, ganun din ang gusto kong iparating sa inyo. ……………………………*blah blah blah*………………………………………………………”
Hindi raw prepared? Tsss… Ang dami dami mo ngang sinasabi eh… Haha!
Di kasi talaga yan nakapag-prepare kasi halos isang buong linggo siyang hindi tinatantanan ni Brent.
Yeah! Brent is here…
Ang aking poging poging pinsan kuno… haha!!! Parang real cousin ko na rin kasi yan since he’s my ever love beshie’s cousin… ^^
One week na siyang nanggugulo sa mga buhay at bahay namin. Inaasikaso nya kasi yung papers nya kasi dito na siya magco-college…
Tsk… Tignan nyo, hanggang ngayon nakikigulo… Ayun nga oh… Malapit siya dito sa stage… At vinivideohan na niya si Gelo. Haha! Ano kayang itsura ni Gelo? Di ko makita eh. Nandito rin kasi ako nakaupo sa may stage. Alam nyo yung ganung set up? Yung valedictorian and salutatorian ay nakaupo sa stage together with the principal and honorable guest.
Tapos na ang ceremony at ang lahat ay nagkalat na sa buong gym. May makikita kang mga mag totropang nag-iiyakan, yung iba abot langit na ang ngiti kasi nakapasa ng highschool, meron din namang iba na nageexchange gifts at yung iba naman picture taking to the max at dun kami nabibilang…
Sayang talaga… wala si Zeke… Di kumpleto ang tropa…
“One… Two… Three… say cheese!”
Si Brent yung taga kuha ng pictures namin.
Salitan yung pagkuha ng pictures. Una, kaming dalawa lang ni Gelo. Yung next, kaming tatlo na nila Brent, then by family, then family with Brent tapos isang buo… ^^
“Anne, si Jared oh…” Tinuro sakin ni Gelo si Jared…
Medyo ok na sila. Nagkaron kasi kami ng face to face nung after ng prom. Remember nung nagstroll kami ni Gelo? Dun nya ko dinala sa place kung saan nandun din si Jared.
“Jared!” Tumakbo ako papalapit sa kanya…
“Ibinabalik ko na pala sayo ‘to…”
Inabot ko sa kanya yung cellphone chain…
“Kahit bali-baligtarin natin ang mundo, ikaw pa rin ang may-ari nito eh. Pinahiram mo lang sakin, kaya dapat ko na ding ibalik sayo since nalaman ko na rin kung ano ang matagal ng nakalagay jan…”
Kinuha na niya sa kamay ko tapos ngumiti lang siya sabay kamot sa ulo niya…
He’s still the same…
His smile always melts me…
Yung ngiti nyang yun na genuine… tapos nakalabas pa yung dimples… the Jared’s smile that everyone adores…
“Thanks Anne for giving me another chance…”
Tapos niyakap niya ako…
GELO’s POV
Tumalikod ako kasi ayokong makita yung drama nila…
Tsss…
BRENT’s POV
*evil grin*
We’re not yet through my dear cousin…
*evil laugh*
JARED’s POV
“Thanks Anne for giving me another chance…” I hugged her tightly…
I missed this moment…
I missed her badly…
Tinaas ko yung ulo niya para makita ko yung mukha niya…
Umiiyak na naman siya.
But this time, those tears are not meant for crying nor for sorrow neither pain…
But those tears are full of joy and happiness…
The tears of goodbyes faded and replaced with tears of hellos…
I finally released her on my arms and caressed her with a kiss on her forehead…
She finally smiled…
Matagal ko ulit ‘tong inabangan…
Yung ngiti ni Annessa Claire Javier na kinaadikan ko noong una pa lang kaming nagkita…
“Jared! Anne! Magtabi na kayong dalawa. Pipicturan ko na kayo…” Sumigaw si Gelo…
Nagpose kaming dalawa na magkadikit yung cellphone chain namin.
~I’m your missing piece…~ ~You complete me…~
HTML Comment Box is loading comments...
|