IN SEARCH
CHAPTER
54 -- Before I Let You Go
ANNE’s POV
Isa lang ang nasa isip ko sa mga oras na ‘to… Ang magpakalayo… San man ako dalhin ng mga paang ‘to… wala na akong pakialam. Pinagtitinginan na nga ako ng tao dahil sa suot ko. Ngayon lang ba sila nakakita ng gown? Lalo lang akong nabubwiset! Dumadagdag pa sila! Tsss…
Malayo na rin pala ang narating ko. Di ako pwedeng umuwi sa bahay ng ganito… Isa pa magtataka sila kung bakit pumunta ako ng may nagsundo pero uuwi ako ng walang maghahatid sakin…
San naman ako pupunta ngayon?
“Manong, sa tabi lang po.”
Pano nga pala ako uuwi? Cellphone lang ang nadala ko. Naiwan ko yung purse ko sa table… Hindi na yata napansin nung manong na hindi ako nakapagbayad sa kanya…
Nasa park na ako ngayon…
Ano ba naman yan?! Walang pakisama! Ano pa nga bang aasahan mong makita dito? Malamang puro lovers. Feb. 14 ngayon eh… Naupo lang ako sa may damuhan. Gusto ko sanang humiga kaya lang mejo marami pang tao eh, baka isipin nila may saltik ako. Mukha lang naman kasi akong siraulong naka-gown at kalat pa ang make-up sabay nakatabingi pa yung tiara na nilagay sakin kanina…
Anong oras na ba?
Past 11 na pala…
Gelo… I need you now…
Sa ganitong sitwasyon alam kong alam mong ikaw lang ang inaasahan ko…
<ring>
“Anne! Nasan ka na ba?! Hinanap ko kayo kanina pero si Jared lang ang nakita ko sa playground.”
Iyak pa din ako ng iyak… Di ako makapagsalita ng maayos…
“Dito… sa park…”
Di pa ako tapos sa sinasabi ko binaba na nya yung phone… Alam niya kaya kung saan ‘to???
Kahit saan ako magmasid… wala akong ibang makita kundi mga couples na sobrang sweet sa isa’t isa…
When will I find the right guy for me??? First time kong ma-in love… First time ko rin masaktan…. Ganito ba talaga kasakit? O sa una lang? Kasi kung laging ganito ang mangyayari sa tuwing masasaktan ako… Parang natatakot na akong magmahal…
Natatakot kasi akong masaktan na naman eh… Parang trauma na sakin ‘to… Uulitin ko pa ba? Ang hirap eh…
Lalo na kung binigay mo sa taong yun lahat ng pagmamahal at atensyon mo… Ang hirap nyang kalimutan…
…
…
Wala na akong pakialam sa mga tao sa paligid…
Basta nakahiga na ako ngayon…
Nakatulala lang sa langit…
Umiiyak…
Ang drama ko masyado noh?...
Pasensya na… Lahat kasi ng mga nangyari… First time ko eh… Sa una pang lalaking minahal ko…
Papikit na ako nang may naramdaman akong may naghagis ng kung ano sa mukha ko…
“Alam mo… Di ko na alam kung anong gagawin ko sayo…”
Pagtingin ko sa nagsalita…
“Gelo?!”
“Hindi! Hindi ako ‘to! Namamalikmata ka lang…”
Naka-upo siya sa gilid ko habang pinagmamasdan ang mukha ko…
“Suotin mo yan… Malamig masyado eh…”
“Grabe… Sobrang nakatulong… Tsss… Sleeveless pa din naman..” Eh pano? Vest kaya yun.
“Oh?! Anong gusto mo? Hubarin ko ‘tong long sleeves ko?!”
“Wag na! wag na! Ok na ‘to! SALAMAT!”
“Tsss… Siya na nga ‘tong pinuntahan siya pa ‘tong demanding?!”
Tinalikuran niya ko…
Papunta na yata siya ulit sa motor niya…
“Gelo! Don’t leave…”
Hinabol ko siya at niyakap…
Umiiyak na naman ako…
Bakit na naman ba?!!! I hate these tears! It only shows that I’m weak! Na hindi ko siya kayang bitiwan!
Hinarap niya ako sa kanya…
At niyakap ulit…
“Gelo… Bakit ang sakit pa rin??? Bakit kahit nasabi ko na sa kanya lahat ng sama ng loob ko, bakit ang sakit sakit pa rin??... Gelo… nakakapagod din palang umasa…”
Patuloy pa din si Gelo sa pag-pat sa ulo ko… He was comforting me…
Wala siyang imik…
Kahit simpleng… “Ang tanga mo kasi eh…” o kaya naman “Sino bang may sabing umasa ka?” Wala akong naririnig sa kanya…
Sa mga ganitong pagkakataon nageexpect na akong makarinig ng kung anu-anong mga pambabara mula sa kanya but he was just letting me cry out my hurt…
“Gelo… Ayoko na yata… Gusto ko nang sumuko…”
Hinawakan nya ung magkabilang pisngi ko at inangat yung ulo ko…
Tinignan nya lang ako…
Sabay pinunasan ang mga luha ko ng thumb nya…
“Eh kasi naman ikaw… Binuhos mo lahat sa kanya eh…”
Yumuko siya at isinandal yung noo nya sa noo ko…
“Baby Claire naman… wag ka ng umiyak please… kasi sa tuwing ginagawa mo yan ako yung nasasaktan eh…”
Pero hindi ko pa rin mapigil yung luha ko… Buhos pa rin siya ng buhos…
“Tama na yan ok?... Tara na…”
I felt Gelo’s presence… His existence…
Lagi siyang nanjan para sakin pero hindi ko yun na-a-appreciate…
Ganun ba ako kamanhid para hindi ko malaman noon yung feelings nya para sakin? O ayaw ko lang mamuhay sa katotohanan kasi ayokong isipin na yung bestfriend kong halos nakasama ko buong buhay ko ay may iba nang nararamdaman para sakin…
Ayokong isipin na gusto na niya ako kasi lagi kong sinasabi na ayaw kong i-betray niya ako. Ayokong i-betray niya yung friendship namin. O baka naman takot lang ako sa kakalabasan ng relasyon namin kung sakaling maging kami?
Pano kung mag-away kami? Pano kung magbreak kami? Magiging magkaibigan pa rin kaya kami? O mauuwi lang sa wala yung ilang taong pagkakaibigang naipundar namin?
Haaay…
Hinawakan ni Gelo yung kamay ko at pumunta na kami sa motor niya…
Sinuot nya sa akin yung helmet at tinulungan nya akong umangkas habang naka stand pa yung motor. Ang hirap kasi naka balloon yung skirt ko.
Akala ko uuwi na kami… Hindi pa pala.
“Hindi kita pwedeng ihatid sa bahay ng ganyan yang itsura mo. Magtataka si mamsi kung ano ang nangyari…”
Oo nga noh?! Sobrang maga pa yung mga mata ko. Kung sakaling magtanong sila kung anong nangyari, anong isasagot ko? Hindi nila alam yung tungkol sa mga nangyayari samin ngayon ni Jared basta ang alam lang ni mommy noon, si Jared ang crush ko ngayon. No more, no less.
“Eh san tayo pupunta?”
“Sa gusto mong puntahan…”
Tsss… Alam mo ba? Isa lang naman ang gusto kong puntahan ngayon eh…
Si Jared…
Si Jared pa rin…
Kahit ganoon ang nangyari samin… Basta… Marami pa akong gustong sabihin…
………………………………………
Sinakay na ko ni Gelo sa motor niya…
Wala muna kaming pakialam sa mga suot namin ngayon…
Mukha kasi kaming engot na nag-stroll na mga naka-formal attire pa eh…
Ang lamig… Kasing lamig ng hangin yung nararamdaman ko ngayon… I felt numb… My heart felt numb… I don’t know if it could be back to normal… Kung titibok pa ba ‘to o hindi na… Nadala na siya eh… Ayaw na niyang maulit sa kanya yung mga nangyari…
Habang angkas ako ni Gelo sa motor… Di ko maiwasang maalala yung mga pangyayari… Paulit-ulit na nagfaflashback sa akin yung dating kami…
Kung gaano kami kasaya ni Jared noon…
Habang kinikilig ako sa tuwing nakikita ko siya…
Kung pano ko pigilan yung pagbu-blush ko kapag kaharap ko na siya…
Every sweet moments were cherished…
Until that day came…
Everything was blown so suddenly… Parang may bagyong bigla na lang sumira sa lahat ng yun…
There are no third parties involved…
Dahil wala naman talaga… Kasi wala namang naging “KAMI” na nangyari right?
It’s just that our emotions got so complicated…
Nagkagusto ako sa isang tao na hanggang ngayon naguguluhan pa rin ako sa tunay niyang nararamdaman para sakin… At yung taong di ko napapansin, yun pala ang may gusto sa akin… at yung taong halos buong buhay ko nang kasama ay may gusto na raw sa akin…
Ganun ba ako kaganda? Haba naman ng buhok ko te?!
But seriously…
I didn’t expect that to happen…
Or is it I just play numb as if there’s nothing that will happen…
Kasi nararamdaman ko lang ang iniintindi ko? Kasi hindi ko iniisip kung may nasasaktan na ba ako? Kasi hindi ko inaalam kung may pinahihirapan na ba ako sa sitwasyon?
Swear! Di ko talaga alam… Kasi sarili ko lang ang iniisip ko… Nararamdaman ko lang ang iniintindi ko…
I know my fault…
…
…
…
And that is loving one person and expecting from that same person too much…
……………………………………………………
…………………………………………………
ZEKE’s POV
Maghihintay ako hanggang sa ako naman ang makita mo… Hihintayin ko yun…
……
……
Hihintayin ko sana yun…
Pero hindi ko naman pwedeng pilitin ka…
I know it’s too late to do this…
Pero sana bago pa man gumulo ang lahat, ginawa ko na…
I’m setting you free Anne… Mahal kita pero kailangan ko na i-let go ang nararamdaman ko para sayo…
Di ko na ipipilit pa ang sarili ko sayo…
Sana noon ko pa ginawa nang wala na akong pinagsisisihan ngayon…
I ruined my love and my bestfriend’s happiness…
<playing on the ipod: Before I Let You Go>
♫Bridge:
Cause letting love go is never easy
But I love you so
That's why I set you free
I know someday, somehow
I'll find a way
To leave it all behind me
Guess it wasn't meant to be my baby♪
Hindi ka pala talaga para sa akin eh…
Sorry kung ginulo ko pa kayo…
♫[Chorus:]
Before I let you go
I want to say I love you
I hope that you're listenin'
'Coz it's true, baby
You'll be forever in my heart
And I know that no one else will do
So before I let you go
I want to say...
So before I let you go
I want to say...
[Instrumental]
I love you...♪
I love you that much kaya ko nagawa ang bagay na yun… Nasaktan ko kayo pareho…
Pero ganito kita kamahal para hayaan kang maging masaya…
Pero sasaya ka pa ba sa kabila ng mga nangyari???
Wag naman sanang maging huli ang lahat…
Ang stupid ko! Masyado kasi akong naging makasarili…
Sorry… Ang duwag ko…
Iiwan ko kayo pagkatapos ng mga nagawa ko…
Sana mapatawad niyo pa ako…
………
Wala na akong time para magpalit pa ng damit ko…
Sobrang late na kasi ako sa flight…
Siguro di ka talaga para sa akin Anne…
Akala ko yung ginawa ko sayo kanina ang magiging sign kung aalis pa ba ako o hindi na…
Kung sasabihin mo kasing ‘OO’ at papayag kang maging girlfriend ko at that moment… di ko na itutuloy pa ang pag-aaral ko sa ibang bansa…
Pero ano naman bang napatunayan ko sayo para gawin mo yun diba?
And I guess, ‘tong flight na ‘to ang naging sign kung i-lelet go na ba kita o hindi na…
Dahil akala ko naiwan na ako ng eroplano eh… Akala ko hindi na ako matutuloy… Pero wala eh… Sorry ako… Na-delay yung flight ko at nakaabot pa ako.
Haha! Talagang hinintay pa ako… =___=
Ang g*go ko no?
Umalis ako nang hindi man lang ako nakakahingi ng tawad sa inyo…
Umalis ako nang hindi ko pa naaayos yung gusot na ginawa ko…
At umalis akong hindi ko alam kung mapapatawad niyo pa ako…
SORRY…………………………………………………………………………………………………………………………
JARED’s POV
I’m so helpless… hindi ko na nagawang habulin pa si Anne nung tumakbo na siya ulit…
Pagkatapos na pagkatapos nung prom… Inabangan ko si Zeke sa tapat ng kotse nya para makiusap sa kanya na hayaan na lang sa akin si Anne…
“Ano pare?! Ang cool ba ng ginawa ko?”
Pero ano? Sasalubungin nya ako ng kahanginan nya? Na parang wala lang ang lahat?! Na parang wala siyang utang na loob sa akin?!
“Pare! G*go ka talaga!”
Sinuntok ko agad siya sa mukha niya pagkakitang pagkakita ko sa kanya…
Bumangon si Zeke na pinupunasan nya yung dugo sa labi niya…
“Ang ganda naman ng pabaon mo sakin pre! Salamat ha!”
“Anong ibig mong sabihin?!!”
“Binabalik ko na siya sayo…” Sinabi nya yun habang pinapakita niya yung… Plane tickets???
Langya! Ano na namang kahibangan yan Zeke?!!
“Aalis ka?!”
“Sige na pre. Late na ko sa flight ko… Ciao..”
Di ba dapat matuwa pa ako? Kasi aalis na siya at wala na akong iintindihing masasaktan ko… Pero bakit parang mas nagalit ako?
Kasi nasaktan ko na si Anne. Bakit ngayon pa kung kelan nasabihan ko na naman siya ng masasakit na salita at sinamantala kong halikan siya na ikinagalit niya.
Kahit kailan ka Zeke wala ka sa hulog! Di ka marunog humanap ng tsempo!
Sa tingin mo maibabalik ko pa?!
May maibabalik pa kaya???
ANNE’s POV
Isa lang ang nasa isip ko sa mga oras na ‘to… Ang magpakalayo… San man ako dalhin ng mga paang ‘to… wala na akong pakialam. Pinagtitinginan na nga ako ng tao dahil sa suot ko. Ngayon lang ba sila nakakita ng gown? Lalo lang akong nabubwiset! Dumadagdag pa sila! Tsss…
Malayo na rin pala ang narating ko. Di ako pwedeng umuwi sa bahay ng ganito… Isa pa magtataka sila kung bakit pumunta ako ng may nagsundo pero uuwi ako ng walang maghahatid sakin…
San naman ako pupunta ngayon?
“Manong, sa tabi lang po.”
Pano nga pala ako uuwi? Cellphone lang ang nadala ko. Naiwan ko yung purse ko sa table… Hindi na yata napansin nung manong na hindi ako nakapagbayad sa kanya…
Nasa park na ako ngayon…
Ano ba naman yan?! Walang pakisama! Ano pa nga bang aasahan mong makita dito? Malamang puro lovers. Feb. 14 ngayon eh… Naupo lang ako sa may damuhan. Gusto ko sanang humiga kaya lang mejo marami pang tao eh, baka isipin nila may saltik ako. Mukha lang naman kasi akong siraulong naka-gown at kalat pa ang make-up sabay nakatabingi pa yung tiara na nilagay sakin kanina…
Anong oras na ba?
Past 11 na pala…
Gelo… I need you now…
Sa ganitong sitwasyon alam kong alam mong ikaw lang ang inaasahan ko…
<ring>
“Anne! Nasan ka na ba?! Hinanap ko kayo kanina pero si Jared lang ang nakita ko sa playground.”
Iyak pa din ako ng iyak… Di ako makapagsalita ng maayos…
“Dito… sa park…”
Di pa ako tapos sa sinasabi ko binaba na nya yung phone… Alam niya kaya kung saan ‘to???
Kahit saan ako magmasid… wala akong ibang makita kundi mga couples na sobrang sweet sa isa’t isa…
When will I find the right guy for me??? First time kong ma-in love… First time ko rin masaktan…. Ganito ba talaga kasakit? O sa una lang? Kasi kung laging ganito ang mangyayari sa tuwing masasaktan ako… Parang natatakot na akong magmahal…
Natatakot kasi akong masaktan na naman eh… Parang trauma na sakin ‘to… Uulitin ko pa ba? Ang hirap eh…
Lalo na kung binigay mo sa taong yun lahat ng pagmamahal at atensyon mo… Ang hirap nyang kalimutan…
…
…
Wala na akong pakialam sa mga tao sa paligid…
Basta nakahiga na ako ngayon…
Nakatulala lang sa langit…
Umiiyak…
Ang drama ko masyado noh?...
Pasensya na… Lahat kasi ng mga nangyari… First time ko eh… Sa una pang lalaking minahal ko…
Papikit na ako nang may naramdaman akong may naghagis ng kung ano sa mukha ko…
“Alam mo… Di ko na alam kung anong gagawin ko sayo…”
Pagtingin ko sa nagsalita…
“Gelo?!”
“Hindi! Hindi ako ‘to! Namamalikmata ka lang…”
Naka-upo siya sa gilid ko habang pinagmamasdan ang mukha ko…
“Suotin mo yan… Malamig masyado eh…”
“Grabe… Sobrang nakatulong… Tsss… Sleeveless pa din naman..” Eh pano? Vest kaya yun.
“Oh?! Anong gusto mo? Hubarin ko ‘tong long sleeves ko?!”
“Wag na! wag na! Ok na ‘to! SALAMAT!”
“Tsss… Siya na nga ‘tong pinuntahan siya pa ‘tong demanding?!”
Tinalikuran niya ko…
Papunta na yata siya ulit sa motor niya…
“Gelo! Don’t leave…”
Hinabol ko siya at niyakap…
Umiiyak na naman ako…
Bakit na naman ba?!!! I hate these tears! It only shows that I’m weak! Na hindi ko siya kayang bitiwan!
Hinarap niya ako sa kanya…
At niyakap ulit…
“Gelo… Bakit ang sakit pa rin??? Bakit kahit nasabi ko na sa kanya lahat ng sama ng loob ko, bakit ang sakit sakit pa rin??... Gelo… nakakapagod din palang umasa…”
Patuloy pa din si Gelo sa pag-pat sa ulo ko… He was comforting me…
Wala siyang imik…
Kahit simpleng… “Ang tanga mo kasi eh…” o kaya naman “Sino bang may sabing umasa ka?” Wala akong naririnig sa kanya…
Sa mga ganitong pagkakataon nageexpect na akong makarinig ng kung anu-anong mga pambabara mula sa kanya but he was just letting me cry out my hurt…
“Gelo… Ayoko na yata… Gusto ko nang sumuko…”
Hinawakan nya ung magkabilang pisngi ko at inangat yung ulo ko…
Tinignan nya lang ako…
Sabay pinunasan ang mga luha ko ng thumb nya…
“Eh kasi naman ikaw… Binuhos mo lahat sa kanya eh…”
Yumuko siya at isinandal yung noo nya sa noo ko…
“Baby Claire naman… wag ka ng umiyak please… kasi sa tuwing ginagawa mo yan ako yung nasasaktan eh…”
Pero hindi ko pa rin mapigil yung luha ko… Buhos pa rin siya ng buhos…
“Tama na yan ok?... Tara na…”
I felt Gelo’s presence… His existence…
Lagi siyang nanjan para sakin pero hindi ko yun na-a-appreciate…
Ganun ba ako kamanhid para hindi ko malaman noon yung feelings nya para sakin? O ayaw ko lang mamuhay sa katotohanan kasi ayokong isipin na yung bestfriend kong halos nakasama ko buong buhay ko ay may iba nang nararamdaman para sakin…
Ayokong isipin na gusto na niya ako kasi lagi kong sinasabi na ayaw kong i-betray niya ako. Ayokong i-betray niya yung friendship namin. O baka naman takot lang ako sa kakalabasan ng relasyon namin kung sakaling maging kami?
Pano kung mag-away kami? Pano kung magbreak kami? Magiging magkaibigan pa rin kaya kami? O mauuwi lang sa wala yung ilang taong pagkakaibigang naipundar namin?
Haaay…
Hinawakan ni Gelo yung kamay ko at pumunta na kami sa motor niya…
Sinuot nya sa akin yung helmet at tinulungan nya akong umangkas habang naka stand pa yung motor. Ang hirap kasi naka balloon yung skirt ko.
Akala ko uuwi na kami… Hindi pa pala.
“Hindi kita pwedeng ihatid sa bahay ng ganyan yang itsura mo. Magtataka si mamsi kung ano ang nangyari…”
Oo nga noh?! Sobrang maga pa yung mga mata ko. Kung sakaling magtanong sila kung anong nangyari, anong isasagot ko? Hindi nila alam yung tungkol sa mga nangyayari samin ngayon ni Jared basta ang alam lang ni mommy noon, si Jared ang crush ko ngayon. No more, no less.
“Eh san tayo pupunta?”
“Sa gusto mong puntahan…”
Tsss… Alam mo ba? Isa lang naman ang gusto kong puntahan ngayon eh…
Si Jared…
Si Jared pa rin…
Kahit ganoon ang nangyari samin… Basta… Marami pa akong gustong sabihin…
………………………………………
Sinakay na ko ni Gelo sa motor niya…
Wala muna kaming pakialam sa mga suot namin ngayon…
Mukha kasi kaming engot na nag-stroll na mga naka-formal attire pa eh…
Ang lamig… Kasing lamig ng hangin yung nararamdaman ko ngayon… I felt numb… My heart felt numb… I don’t know if it could be back to normal… Kung titibok pa ba ‘to o hindi na… Nadala na siya eh… Ayaw na niyang maulit sa kanya yung mga nangyari…
Habang angkas ako ni Gelo sa motor… Di ko maiwasang maalala yung mga pangyayari… Paulit-ulit na nagfaflashback sa akin yung dating kami…
Kung gaano kami kasaya ni Jared noon…
Habang kinikilig ako sa tuwing nakikita ko siya…
Kung pano ko pigilan yung pagbu-blush ko kapag kaharap ko na siya…
Every sweet moments were cherished…
Until that day came…
Everything was blown so suddenly… Parang may bagyong bigla na lang sumira sa lahat ng yun…
There are no third parties involved…
Dahil wala naman talaga… Kasi wala namang naging “KAMI” na nangyari right?
It’s just that our emotions got so complicated…
Nagkagusto ako sa isang tao na hanggang ngayon naguguluhan pa rin ako sa tunay niyang nararamdaman para sakin… At yung taong di ko napapansin, yun pala ang may gusto sa akin… at yung taong halos buong buhay ko nang kasama ay may gusto na raw sa akin…
Ganun ba ako kaganda? Haba naman ng buhok ko te?!
But seriously…
I didn’t expect that to happen…
Or is it I just play numb as if there’s nothing that will happen…
Kasi nararamdaman ko lang ang iniintindi ko? Kasi hindi ko iniisip kung may nasasaktan na ba ako? Kasi hindi ko inaalam kung may pinahihirapan na ba ako sa sitwasyon?
Swear! Di ko talaga alam… Kasi sarili ko lang ang iniisip ko… Nararamdaman ko lang ang iniintindi ko…
I know my fault…
…
…
…
And that is loving one person and expecting from that same person too much…
……………………………………………………
…………………………………………………
ZEKE’s POV
Maghihintay ako hanggang sa ako naman ang makita mo… Hihintayin ko yun…
……
……
Hihintayin ko sana yun…
Pero hindi ko naman pwedeng pilitin ka…
I know it’s too late to do this…
Pero sana bago pa man gumulo ang lahat, ginawa ko na…
I’m setting you free Anne… Mahal kita pero kailangan ko na i-let go ang nararamdaman ko para sayo…
Di ko na ipipilit pa ang sarili ko sayo…
Sana noon ko pa ginawa nang wala na akong pinagsisisihan ngayon…
I ruined my love and my bestfriend’s happiness…
<playing on the ipod: Before I Let You Go>
♫Bridge:
Cause letting love go is never easy
But I love you so
That's why I set you free
I know someday, somehow
I'll find a way
To leave it all behind me
Guess it wasn't meant to be my baby♪
Hindi ka pala talaga para sa akin eh…
Sorry kung ginulo ko pa kayo…
♫[Chorus:]
Before I let you go
I want to say I love you
I hope that you're listenin'
'Coz it's true, baby
You'll be forever in my heart
And I know that no one else will do
So before I let you go
I want to say...
So before I let you go
I want to say...
[Instrumental]
I love you...♪
I love you that much kaya ko nagawa ang bagay na yun… Nasaktan ko kayo pareho…
Pero ganito kita kamahal para hayaan kang maging masaya…
Pero sasaya ka pa ba sa kabila ng mga nangyari???
Wag naman sanang maging huli ang lahat…
Ang stupid ko! Masyado kasi akong naging makasarili…
Sorry… Ang duwag ko…
Iiwan ko kayo pagkatapos ng mga nagawa ko…
Sana mapatawad niyo pa ako…
………
Wala na akong time para magpalit pa ng damit ko…
Sobrang late na kasi ako sa flight…
Siguro di ka talaga para sa akin Anne…
Akala ko yung ginawa ko sayo kanina ang magiging sign kung aalis pa ba ako o hindi na…
Kung sasabihin mo kasing ‘OO’ at papayag kang maging girlfriend ko at that moment… di ko na itutuloy pa ang pag-aaral ko sa ibang bansa…
Pero ano naman bang napatunayan ko sayo para gawin mo yun diba?
And I guess, ‘tong flight na ‘to ang naging sign kung i-lelet go na ba kita o hindi na…
Dahil akala ko naiwan na ako ng eroplano eh… Akala ko hindi na ako matutuloy… Pero wala eh… Sorry ako… Na-delay yung flight ko at nakaabot pa ako.
Haha! Talagang hinintay pa ako… =___=
Ang g*go ko no?
Umalis ako nang hindi man lang ako nakakahingi ng tawad sa inyo…
Umalis ako nang hindi ko pa naaayos yung gusot na ginawa ko…
At umalis akong hindi ko alam kung mapapatawad niyo pa ako…
SORRY…………………………………………………………………………………………………………………………
JARED’s POV
I’m so helpless… hindi ko na nagawang habulin pa si Anne nung tumakbo na siya ulit…
Pagkatapos na pagkatapos nung prom… Inabangan ko si Zeke sa tapat ng kotse nya para makiusap sa kanya na hayaan na lang sa akin si Anne…
“Ano pare?! Ang cool ba ng ginawa ko?”
Pero ano? Sasalubungin nya ako ng kahanginan nya? Na parang wala lang ang lahat?! Na parang wala siyang utang na loob sa akin?!
“Pare! G*go ka talaga!”
Sinuntok ko agad siya sa mukha niya pagkakitang pagkakita ko sa kanya…
Bumangon si Zeke na pinupunasan nya yung dugo sa labi niya…
“Ang ganda naman ng pabaon mo sakin pre! Salamat ha!”
“Anong ibig mong sabihin?!!”
“Binabalik ko na siya sayo…” Sinabi nya yun habang pinapakita niya yung… Plane tickets???
Langya! Ano na namang kahibangan yan Zeke?!!
“Aalis ka?!”
“Sige na pre. Late na ko sa flight ko… Ciao..”
Di ba dapat matuwa pa ako? Kasi aalis na siya at wala na akong iintindihing masasaktan ko… Pero bakit parang mas nagalit ako?
Kasi nasaktan ko na si Anne. Bakit ngayon pa kung kelan nasabihan ko na naman siya ng masasakit na salita at sinamantala kong halikan siya na ikinagalit niya.
Kahit kailan ka Zeke wala ka sa hulog! Di ka marunog humanap ng tsempo!
Sa tingin mo maibabalik ko pa?!
May maibabalik pa kaya???
HTML Comment Box is loading comments...
|