IN SEARCH
CHAPTER 48 -- Sorry kung magkaibigan tayo...
Man! I can’t take this! Si Zeke… Napagtutulungan na nila si Zeke…Ako? Wala akong magawa…
Sa may di kalayuan… May nakita pa akong papalapit samin…
Di ko maaninag kung sino dahil sa blurry na nga yung paningin ko… Panibagong kalaban na naman? Oh God help us… Ayokong mapahamak si Zeke dahil sakin…
Zeke… Please be safe…
“TAAMAA NAA!!!! TIGILAN NYO NA SI ZEKE!!!” I burst out with tears… Wala akong magawa.. natatakot ako… It’s my fault… Dahil lang sa number mauuwi lahat sa ganito? Eh kung di naman kasi ako nag-inarte at binigay ko na… eh di mangyayari ‘to…
“Anne… Wag ka nang tumingin ok… Jan ka lang…” May isang gentle voice na bumulong sakin tapos binaba yung bonnet na suot ko hanggang sa matakpan yung mata ko…
“Don’t worry lil sis… I’ll protect you…”
Jared?...
…
…
…
…
Wala na akong naririnig… Ano na kayang nangyari sa kanila?...
“Zeke?... Ja-ja-jared?...”
“Tara na Anne…”
Inalis ko na yung bonnet…
Si Jared nga…
At inaalalayan niya si Zeke… Wala masyadong galos si Jared… Pero si Zeke…
“Zeke… Sorry…” Di pa rin tumitigil sa pagbuhos yung luha ko…
“Don’t worry.. Gagaling din ‘to…” He tried to smile at me… Just to assure me… But a weak smile…
Tinulungan ko na lang si Jared na akayin si Zeke papunta dun sa sasakyan niya…
Si Jared muna ang nag-drive, dun na lang daw namin gagamutin si Zeke sa bahay nila para diretso pahinga na rin…
Para matanggal ang awkwardness sa atmosphere… Ako na nga ang mag-uumpisang magsalita…
“Uhm… Jared… Salamat ah…”
“Wala yun… Di ba.. sabi ko naman sayo, gusto kitang protektahan… Kaya bilang big bro mo, it’s my responsibility…”
“Ah… Kuya… Ganun ba? Salamat… Ah! Pano mo pala kami nakita dun?”
“Saktong papunta din kami sa tindahan nun ni Joyce… Actually, siya nga ang nakakita sa inyo kaya hihingi na sana siya ng tulong sa tropa kaya lang bago pa siya makabalik natapos na… Napuruhan na naman kasi ni Zeke yung dalawa kaya sumuko na rin kaagad… Ayaw nya kasi sa lahat yung dinudungisan yung mukha nya… Haha!”
So kelangan ko din palang magthank you kay Joyce?
…
…
Bitter?
Tingin mo?
…
…
Nakarating na rin kami sa bahay ni Zeke…
Z:“’Tol salamat… Favor naman… Paki hatid na lang si Anne… Wala yung driver namin eh.”
J:“Wala yun… Ah… Ok..”
A:“Ah… Hindi na… Kaya namang umuwi mag-isa eh… Gagamutin ko muna yang sugat mo.”
Z:“Ok lang ‘to… Konting galos lang naman eh…”
Sus! Konti ba yun? Eh halos hindi na nga siya makalakad… Tsk…
A:“Tsss…” Hinawakan ko siya sa balikat nya… Aalalayan ko sana kaya lang…
Z:“A-a-a-ahhh!!!”
A:“Tignan mo?! Yan ba ang galos lang? Wag ka nang makulit! Dahil naman sakin kaya ka napahamak eh…”
Parang na OP naman namin si Jared… Nanahimik siya bigla…
Inalalayan na namin siya paakyat ng kwarto niya…
Z:“Oh… Teka… Bakit papasok ka rin?”
A:“Gagamutin nga kita diba?”
Z:“Magpapalit muna ako ng damit… Ano? Gusto mo ‘kong makita?”
A:“Sabi ko nga tawagin nyo na lang ako pag tapos na eh……”
JARED’s POV
Ang sarap sumuntok sa pader!
Sana ako na lang ang nabugbog…
Sana ako na lang ang napuruhan…
Sana ako na lang ang inaalagaan ngayon ni Anne…
Pero kung nangyari nga yun… Gagawin din ba sakin ‘to ni Anne?
Nagseselos ako… But I deserved it…
Palabas na kami sa kwarto ni Zeke nang biglang…
A: “Teka… Jared… Yung... yung sugat mo…”
J: “Ah… Wag mo nang pansinin ‘to… Maliit lang to.”
A: “Teka… Nagdudugo eh… Lagyan ko lang ng band aid…”
J: “Salamat…”
Z: “Pre, pano? Ikaw na maghatid ah… Gamitin mo muna yung kotse… Tsaka ‘tol… Salamat…”
J: “Wala yun…”
A: “Zeke… Sorry ulit hah… Tsaka salamat din…”
Z: “Wag ka nang mag-sorry ok?... Tsaka ikaw lang ang nag-iisa kong babe kaya hindi kita dapat pabayaan…”
A: “Tsk… Magpahinga ka na nga…”
J: “Sige Zeke… Alis na kami… Magpahinga ka na..”
Z: “Ah ‘tol… Teka lang…”
J: “Sige Anne… Mauna ka na dun… Susunod na lang ako…”
Bumaba na nga si Anne…
Z: “ ‘Tol… Salamat…”
J: “Para san pa at naging magkaibigan tayo?”
Z: “Sorry…”
J: “Para san?”
Z: “Kasi magkaibigan tayo… But I’m so damn selfish!…”
J: “Alam ko… Kaibigan mo pa rin naman ako eh… Kaya nga hindi pa rin ok sakin yun… Pero ‘tol… hayaan mo lang akong protektahan siya..”
Z: “Jared! Bakit ganyan ka?! Kung galit ka?! Suntukin mo ko! Alam kong kulang pa yun… Lagi mo na lang pinapakitang kalmado ka sa lahat ng bagay pero alam ko pare, nasasaktan ka...”
Bigla ko na lang siyang nasuntok… Di ko na napigilan eh… Yung mga sinabi nya… Masyado akong naapektuhan…
Napadugo ko na naman yung labi nya…
Z: “Ayan! Anong pakiramdam?! Kahit papano siguro gumaan yang loob mo?!...”
J: “Huh- Ha! Hahaha!!!”
Z: o_O “Tama na! Para ka ng baliw!”
J: “Gusto mo sa kabila naman? ^____^”
Z: “Gusto mong maka-isa rin? Aba! Sirain mo na ang lahat… Wag lang ang mukha ko!”
J: “Haha! Di ka pa rin nagbabago… Tsk...”
Z&J: “Hahahahahaha”
Para lang kaming baliw! Adeek… ^^
A: “Kuya!!! San ka na?!!!”
J: “Eto na!!!
......................................................................................................................................................................................................................................
Pare… Babawiin ko siya…”
ZEKE’s POV
Di mo naman kailangang gawin yun eh…
ANNE’s POV
Nakauwi na ako…
Yung mga nangyari kanina.. Ewan ko kung matutuwa ba ako o ano…
Dahil kasi dun, nakita ko yung other side ni Zeke nung dinamayan niya ko… All these time kasi parang lagi siyang nagpapatawa… Happy-go-lucky… Parang walang iniintindi… But now, meron din pala siyang serious side and that made me glad kasi nakilala ko pa siya ng lubos…
Isa pa… Dahil sa nangyari din na yun, nagkaron kami ulit ni Jared ng pagkakataon na makapag-usap after nung nangyari saming dalawa… Di nga lang tulad ng dati but atleast nagawa ko pa ring harapin siya… Yun nga lang… yung burden na nararamdaman ko everytime na makikita or makakausap ko siya… It still hurts me… Parang ang sikip lagi sa dibdib everytime na magkakaron kami ng close contact tapos bigla na lang papasok sa isip ko yung mga nangyari…
Masakit pero kailangan kong unti-unting tanggapin… Ano pa bang choice ko? Nasa kanya rin naman yun kung ibabalik nya yung dating kami eh. Dahil ako, nandito lang… Naghihintay sa kanya… Nagpapakamartyr at iniisip na naguguluhan lang siya… Umaasang baka may pag-asa pa kung maghihintay ako… Isipin niyo na ang gusto niyong isipin tungkol sakin… Pero wala kayong magagawa at wala rin akong magawa dahil emosyon ko ‘to, at hindi ko kontrolado ang gusto ng puso ko…
…………………………………………………
…………
…………
…………
Lumipas ang mga araw… Ewan ko ba kung pano ako makaka-get over kay Jared kung lagi siyang ganyan… Ang sweet nya pa rin sakin pero iniiwasan ko nang bigyan pa ng kahulugan yun, kaya lang hindi ko matiis eh… parang laging meron pa din… Yung tipong mag-ooffer pa rin siyang ihatid-sundo ako, saktong kulitan sa classroom, nagkakatext na rin ulit kami… Pero nasasaktan ako… kasi sa mga ginagawa nyang yun… LIL SIS na ang turing nya sakin. :’(
“Hey! Lil sis! Kumain ka na?”
“Di pa eh.”
“Tara sabay na tayo. Hintayin na lang kita sa labas.”
Haay nakooo… Eto na naman.. niyayaya na naman nya akong sumabay sa kanya. Dati lagi akong umiiwas. Lagi kasi akong may mga dahilan. Eh ngayon… ano pang lusot ko? Lahat yata nasabi ko na tsaka parang wala na rin akong maidadahilan kasi walang wala naman kaming ginagawa ngayon… Tapos si Gelo, wala rin, absent… Bahala na nga…
Paglabas ko ng classroom…
Parang napaisip ulit ako kung sasabay ba ako sa kanya o hindi na lang…
Kasi…
Kasi…
Kasi…
Nagseselos ako!!!
Si Joyce na naman ang kasama niya…
Si Joyce nakasandal sa pader habang si Jared nakaharap sa kanya. Alam niyo yung tipong naka-corner si Joyce sa isang braso ni Jared? Habang yung isang kamay niya eh nakapamewang… Parang ang saya-saya nila…
Ayoko nang isiping may namamagitan sa kanila pero sa mga nakikita ko, hindi ko yun maikakaila… At ano bang pakialam ko? Di ba kapatid lang naman ako sa kanya? Ako’y isang hamak na lil sis lang at wala akong karapatang mag-inarte at magselos.
Kainis! Naiinis ako!
Di ko na dapat tinanggap yung offer nya noon pa eh.. Kahit masakit sakin…
Kasi ako yung nahihirapan eh… Ako yung hanggang ngayon, nakakulong pa rin sa emotions ko… Yung hanggang ngayon, tinatago pa rin yung tunay na nararamdaman ko…
Pano ako makakalimot kung kahit siya pinahihirapan akong kalimutan siya?
Kainis!
“Ah… Big bro?... Ano... Kasi… Di na pala muna ako sasabay… Pinapatawag ako sa office eh.. Sige una na ko..”
“Teka lang!...” Hinabol nya ako sabay hablot sa kamay ko…
May inabot siya saking ferrero…
“Kasi… Nagpadala ulit si Dad… Alam ko namang favorite mo yan eh..”
“Thanks… ^^” Pag kasabi ko nun… Nginitian ko na lang siya… Mixed emotions pa rin ang nararamdaman ko… Para akong natutuwang kinikilig na ewan… Pero hindi pwede… HINDI! Kasi alam ko namang walang siyang ibig sabihin nung binigay nya ‘to… Kaya wag akong assuming…
Ayun…
Umalis na nga ako…
Sa totoo lang di naman ako pinatawag eh…
Mag-isa lang tuloy akong kakain…
…
…
“Babe! Bakit alone ka? Pwede ba akong sumabay?”
“Sure… Wala kasi si Gelo eh. May sakit na naman… Sina Cheska, kasama sina Ralph.”
“Oh?! Bakit di ka sumama?”
“Ayoko lang…”
At eto naman si Zeke… Sa twing mag-isa lang ako… Para namang kabuteng sumusulpot… Di ko nga alam kung ini-stalk ako nito eh.. hahaha!!!
Para ngang nagiging Gelo the second ko na rin siya kasi kapag wala si Gelo, sa kanya ko naibubuhos yung mga sama ng loob ko.. Siya rin madalas ang nakakabiruan ko.
“Haay nako Zeke… Bakit kasi ang lalim ng pagkagusto ko jan sa bestfriend mo eh… Pwede bang ikaw na lang? o kaya si Mr. Guess Who na lang? o kaya si Gelo na lang?”
Nakita kong parang nabilaukan si Zeke…
“Huy… ok ka lang?”
“Babe… Kumain ka na nga lang. Kung anu-ano nang pinagsasabi mo eh…”
“I’m serious… Kasi naman eh… bakit etong puso ko si Jared pa ang na-tripan. Pwede namang yung bestfriend ko… tutal close naman kami simula nung bata pa kami… O kaya naman si Mr. Guess Who na may gusto sakin… Kaya lang di ko pa siya nakikita eh… O kaya naman ikaw.. Kasi lagi ka namang nanjan kapag mag-isa ako… gwapo ka rin naman… sweet pa… tapos caring…” Nabilaukan na naman yata siya… Haha!!!
“Ui Zeke! matuto ka naman kasing uminom ng tubig diba?! Uso naman yun eh…”
“Yang mga pinagsasabi mo kasi eh… Baka maniwala na ako… Baka mamaya totohanin ko na...”
Man! I can’t take this! Si Zeke… Napagtutulungan na nila si Zeke…Ako? Wala akong magawa…
Sa may di kalayuan… May nakita pa akong papalapit samin…
Di ko maaninag kung sino dahil sa blurry na nga yung paningin ko… Panibagong kalaban na naman? Oh God help us… Ayokong mapahamak si Zeke dahil sakin…
Zeke… Please be safe…
“TAAMAA NAA!!!! TIGILAN NYO NA SI ZEKE!!!” I burst out with tears… Wala akong magawa.. natatakot ako… It’s my fault… Dahil lang sa number mauuwi lahat sa ganito? Eh kung di naman kasi ako nag-inarte at binigay ko na… eh di mangyayari ‘to…
“Anne… Wag ka nang tumingin ok… Jan ka lang…” May isang gentle voice na bumulong sakin tapos binaba yung bonnet na suot ko hanggang sa matakpan yung mata ko…
“Don’t worry lil sis… I’ll protect you…”
Jared?...
…
…
…
…
Wala na akong naririnig… Ano na kayang nangyari sa kanila?...
“Zeke?... Ja-ja-jared?...”
“Tara na Anne…”
Inalis ko na yung bonnet…
Si Jared nga…
At inaalalayan niya si Zeke… Wala masyadong galos si Jared… Pero si Zeke…
“Zeke… Sorry…” Di pa rin tumitigil sa pagbuhos yung luha ko…
“Don’t worry.. Gagaling din ‘to…” He tried to smile at me… Just to assure me… But a weak smile…
Tinulungan ko na lang si Jared na akayin si Zeke papunta dun sa sasakyan niya…
Si Jared muna ang nag-drive, dun na lang daw namin gagamutin si Zeke sa bahay nila para diretso pahinga na rin…
Para matanggal ang awkwardness sa atmosphere… Ako na nga ang mag-uumpisang magsalita…
“Uhm… Jared… Salamat ah…”
“Wala yun… Di ba.. sabi ko naman sayo, gusto kitang protektahan… Kaya bilang big bro mo, it’s my responsibility…”
“Ah… Kuya… Ganun ba? Salamat… Ah! Pano mo pala kami nakita dun?”
“Saktong papunta din kami sa tindahan nun ni Joyce… Actually, siya nga ang nakakita sa inyo kaya hihingi na sana siya ng tulong sa tropa kaya lang bago pa siya makabalik natapos na… Napuruhan na naman kasi ni Zeke yung dalawa kaya sumuko na rin kaagad… Ayaw nya kasi sa lahat yung dinudungisan yung mukha nya… Haha!”
So kelangan ko din palang magthank you kay Joyce?
…
…
Bitter?
Tingin mo?
…
…
Nakarating na rin kami sa bahay ni Zeke…
Z:“’Tol salamat… Favor naman… Paki hatid na lang si Anne… Wala yung driver namin eh.”
J:“Wala yun… Ah… Ok..”
A:“Ah… Hindi na… Kaya namang umuwi mag-isa eh… Gagamutin ko muna yang sugat mo.”
Z:“Ok lang ‘to… Konting galos lang naman eh…”
Sus! Konti ba yun? Eh halos hindi na nga siya makalakad… Tsk…
A:“Tsss…” Hinawakan ko siya sa balikat nya… Aalalayan ko sana kaya lang…
Z:“A-a-a-ahhh!!!”
A:“Tignan mo?! Yan ba ang galos lang? Wag ka nang makulit! Dahil naman sakin kaya ka napahamak eh…”
Parang na OP naman namin si Jared… Nanahimik siya bigla…
Inalalayan na namin siya paakyat ng kwarto niya…
Z:“Oh… Teka… Bakit papasok ka rin?”
A:“Gagamutin nga kita diba?”
Z:“Magpapalit muna ako ng damit… Ano? Gusto mo ‘kong makita?”
A:“Sabi ko nga tawagin nyo na lang ako pag tapos na eh……”
JARED’s POV
Ang sarap sumuntok sa pader!
Sana ako na lang ang nabugbog…
Sana ako na lang ang napuruhan…
Sana ako na lang ang inaalagaan ngayon ni Anne…
Pero kung nangyari nga yun… Gagawin din ba sakin ‘to ni Anne?
Nagseselos ako… But I deserved it…
Palabas na kami sa kwarto ni Zeke nang biglang…
A: “Teka… Jared… Yung... yung sugat mo…”
J: “Ah… Wag mo nang pansinin ‘to… Maliit lang to.”
A: “Teka… Nagdudugo eh… Lagyan ko lang ng band aid…”
J: “Salamat…”
Z: “Pre, pano? Ikaw na maghatid ah… Gamitin mo muna yung kotse… Tsaka ‘tol… Salamat…”
J: “Wala yun…”
A: “Zeke… Sorry ulit hah… Tsaka salamat din…”
Z: “Wag ka nang mag-sorry ok?... Tsaka ikaw lang ang nag-iisa kong babe kaya hindi kita dapat pabayaan…”
A: “Tsk… Magpahinga ka na nga…”
J: “Sige Zeke… Alis na kami… Magpahinga ka na..”
Z: “Ah ‘tol… Teka lang…”
J: “Sige Anne… Mauna ka na dun… Susunod na lang ako…”
Bumaba na nga si Anne…
Z: “ ‘Tol… Salamat…”
J: “Para san pa at naging magkaibigan tayo?”
Z: “Sorry…”
J: “Para san?”
Z: “Kasi magkaibigan tayo… But I’m so damn selfish!…”
J: “Alam ko… Kaibigan mo pa rin naman ako eh… Kaya nga hindi pa rin ok sakin yun… Pero ‘tol… hayaan mo lang akong protektahan siya..”
Z: “Jared! Bakit ganyan ka?! Kung galit ka?! Suntukin mo ko! Alam kong kulang pa yun… Lagi mo na lang pinapakitang kalmado ka sa lahat ng bagay pero alam ko pare, nasasaktan ka...”
Bigla ko na lang siyang nasuntok… Di ko na napigilan eh… Yung mga sinabi nya… Masyado akong naapektuhan…
Napadugo ko na naman yung labi nya…
Z: “Ayan! Anong pakiramdam?! Kahit papano siguro gumaan yang loob mo?!...”
J: “Huh- Ha! Hahaha!!!”
Z: o_O “Tama na! Para ka ng baliw!”
J: “Gusto mo sa kabila naman? ^____^”
Z: “Gusto mong maka-isa rin? Aba! Sirain mo na ang lahat… Wag lang ang mukha ko!”
J: “Haha! Di ka pa rin nagbabago… Tsk...”
Z&J: “Hahahahahaha”
Para lang kaming baliw! Adeek… ^^
A: “Kuya!!! San ka na?!!!”
J: “Eto na!!!
......................................................................................................................................................................................................................................
Pare… Babawiin ko siya…”
ZEKE’s POV
Di mo naman kailangang gawin yun eh…
ANNE’s POV
Nakauwi na ako…
Yung mga nangyari kanina.. Ewan ko kung matutuwa ba ako o ano…
Dahil kasi dun, nakita ko yung other side ni Zeke nung dinamayan niya ko… All these time kasi parang lagi siyang nagpapatawa… Happy-go-lucky… Parang walang iniintindi… But now, meron din pala siyang serious side and that made me glad kasi nakilala ko pa siya ng lubos…
Isa pa… Dahil sa nangyari din na yun, nagkaron kami ulit ni Jared ng pagkakataon na makapag-usap after nung nangyari saming dalawa… Di nga lang tulad ng dati but atleast nagawa ko pa ring harapin siya… Yun nga lang… yung burden na nararamdaman ko everytime na makikita or makakausap ko siya… It still hurts me… Parang ang sikip lagi sa dibdib everytime na magkakaron kami ng close contact tapos bigla na lang papasok sa isip ko yung mga nangyari…
Masakit pero kailangan kong unti-unting tanggapin… Ano pa bang choice ko? Nasa kanya rin naman yun kung ibabalik nya yung dating kami eh. Dahil ako, nandito lang… Naghihintay sa kanya… Nagpapakamartyr at iniisip na naguguluhan lang siya… Umaasang baka may pag-asa pa kung maghihintay ako… Isipin niyo na ang gusto niyong isipin tungkol sakin… Pero wala kayong magagawa at wala rin akong magawa dahil emosyon ko ‘to, at hindi ko kontrolado ang gusto ng puso ko…
…………………………………………………
…………
…………
…………
Lumipas ang mga araw… Ewan ko ba kung pano ako makaka-get over kay Jared kung lagi siyang ganyan… Ang sweet nya pa rin sakin pero iniiwasan ko nang bigyan pa ng kahulugan yun, kaya lang hindi ko matiis eh… parang laging meron pa din… Yung tipong mag-ooffer pa rin siyang ihatid-sundo ako, saktong kulitan sa classroom, nagkakatext na rin ulit kami… Pero nasasaktan ako… kasi sa mga ginagawa nyang yun… LIL SIS na ang turing nya sakin. :’(
“Hey! Lil sis! Kumain ka na?”
“Di pa eh.”
“Tara sabay na tayo. Hintayin na lang kita sa labas.”
Haay nakooo… Eto na naman.. niyayaya na naman nya akong sumabay sa kanya. Dati lagi akong umiiwas. Lagi kasi akong may mga dahilan. Eh ngayon… ano pang lusot ko? Lahat yata nasabi ko na tsaka parang wala na rin akong maidadahilan kasi walang wala naman kaming ginagawa ngayon… Tapos si Gelo, wala rin, absent… Bahala na nga…
Paglabas ko ng classroom…
Parang napaisip ulit ako kung sasabay ba ako sa kanya o hindi na lang…
Kasi…
Kasi…
Kasi…
Nagseselos ako!!!
Si Joyce na naman ang kasama niya…
Si Joyce nakasandal sa pader habang si Jared nakaharap sa kanya. Alam niyo yung tipong naka-corner si Joyce sa isang braso ni Jared? Habang yung isang kamay niya eh nakapamewang… Parang ang saya-saya nila…
Ayoko nang isiping may namamagitan sa kanila pero sa mga nakikita ko, hindi ko yun maikakaila… At ano bang pakialam ko? Di ba kapatid lang naman ako sa kanya? Ako’y isang hamak na lil sis lang at wala akong karapatang mag-inarte at magselos.
Kainis! Naiinis ako!
Di ko na dapat tinanggap yung offer nya noon pa eh.. Kahit masakit sakin…
Kasi ako yung nahihirapan eh… Ako yung hanggang ngayon, nakakulong pa rin sa emotions ko… Yung hanggang ngayon, tinatago pa rin yung tunay na nararamdaman ko…
Pano ako makakalimot kung kahit siya pinahihirapan akong kalimutan siya?
Kainis!
“Ah… Big bro?... Ano... Kasi… Di na pala muna ako sasabay… Pinapatawag ako sa office eh.. Sige una na ko..”
“Teka lang!...” Hinabol nya ako sabay hablot sa kamay ko…
May inabot siya saking ferrero…
“Kasi… Nagpadala ulit si Dad… Alam ko namang favorite mo yan eh..”
“Thanks… ^^” Pag kasabi ko nun… Nginitian ko na lang siya… Mixed emotions pa rin ang nararamdaman ko… Para akong natutuwang kinikilig na ewan… Pero hindi pwede… HINDI! Kasi alam ko namang walang siyang ibig sabihin nung binigay nya ‘to… Kaya wag akong assuming…
Ayun…
Umalis na nga ako…
Sa totoo lang di naman ako pinatawag eh…
Mag-isa lang tuloy akong kakain…
…
…
“Babe! Bakit alone ka? Pwede ba akong sumabay?”
“Sure… Wala kasi si Gelo eh. May sakit na naman… Sina Cheska, kasama sina Ralph.”
“Oh?! Bakit di ka sumama?”
“Ayoko lang…”
At eto naman si Zeke… Sa twing mag-isa lang ako… Para namang kabuteng sumusulpot… Di ko nga alam kung ini-stalk ako nito eh.. hahaha!!!
Para ngang nagiging Gelo the second ko na rin siya kasi kapag wala si Gelo, sa kanya ko naibubuhos yung mga sama ng loob ko.. Siya rin madalas ang nakakabiruan ko.
“Haay nako Zeke… Bakit kasi ang lalim ng pagkagusto ko jan sa bestfriend mo eh… Pwede bang ikaw na lang? o kaya si Mr. Guess Who na lang? o kaya si Gelo na lang?”
Nakita kong parang nabilaukan si Zeke…
“Huy… ok ka lang?”
“Babe… Kumain ka na nga lang. Kung anu-ano nang pinagsasabi mo eh…”
“I’m serious… Kasi naman eh… bakit etong puso ko si Jared pa ang na-tripan. Pwede namang yung bestfriend ko… tutal close naman kami simula nung bata pa kami… O kaya naman si Mr. Guess Who na may gusto sakin… Kaya lang di ko pa siya nakikita eh… O kaya naman ikaw.. Kasi lagi ka namang nanjan kapag mag-isa ako… gwapo ka rin naman… sweet pa… tapos caring…” Nabilaukan na naman yata siya… Haha!!!
“Ui Zeke! matuto ka naman kasing uminom ng tubig diba?! Uso naman yun eh…”
“Yang mga pinagsasabi mo kasi eh… Baka maniwala na ako… Baka mamaya totohanin ko na...”
HTML Comment Box is loading comments...
|