IN SEARCH
CHAPTER 23-- I'm your missing piece
Kinuha ko naman agad sa kanya si piglet tapos hinatak ko na siya para makatayo. Napalakas naman yung hatak ko sa kanya kaya nung mapapayakap na siya sakin, naharangan naman ni piglet pero nauntog pa rin yung noo ko sa chest nya. Lalo naman tumindi yung hiyawan nun nang mga tao. Nakakahiya talaga. Public place yun!
Pareho na kaming nakayuko nun. Tapos hinatak ko na siya palabas. Di ko na kaya pang mag-stay dun kahit isang segundo pa. Lumingon naman ulit siya sa mga tao sabay sabing… “Thanks!” Bakit?
JARED’s POV
Umalis na si Anne para bumili ng token. Ako naman, kabado. I want this last token to be memorable. Nagpabili lang ako sa kanya para makaalis siya. Sa totoo lang kasi di ako maka-pagconcentrate if she’s there watching. Pressured nga siguro ako. ^^ Ako lang naman kasi ang nagbibigay ng pressure sa sarili ko eh. I am considering this as my first gift for her kapag nakuha ko yun. Kaya napalakas ata yung pagkasabi ko nun nang, “Anne! This is for you!.” Meron namang isang group ng mga babae dun na nagsabi pa in chorus ng ‘How sweet naman…’
“Yeah, I’m courting her. And this is my chance to prove it to her para sagutin na nya ako.” Ewan ko ba. Bigla ko na lang nasabi yun. May mga nagreact naman ng ‘aiyeee’ meron din naman akong narinig na nagsabi, ‘Sayang girl! May nililigawan na pala.’ Tsk.. natawa naman ako dun. Di ko alam na ganun na pala karami yung nakapalibot sakin. Is this some sort of a reality show? Ayos lang naman sakin yun. Para lalong lumakas fighting spirit ko para hindi ako kabahan. More supporters, less nervous. Para sakin.
Ininsert ko na nga yung token at pagkapress ko ng button, nag-start na yung timer. 1 minute lang to. 20 seconds had passed pero di ko pa rin ma-i-center kay piglet yung crane. Chini-cheer na ko ng mga tao doon. Nung na-feel ko na nasa right spot na, last 5 seconds na lang kaya pinindot ko agad yung button para bumaba yung crane at kunin na yung toy. ‘Please let me have this one. Please…’
Hindi sumakto sa ulo yung pagkuha kay piglet. Akala ko nga hindi na makukuha but good thing mejo sumabit siya sa excess thread sa may tainga ni piglet kaya ayun…
“Yeah!!!” Napasigaw ako sa tuwa. My effort has been paid off. Nagpalakpakan naman yung mga tao. Akala mo naman kung anong gameshow ang pinapanood nila at sobra silang nakiramay sa victory ng nanalo.
Dumating na si Anne nun. Nakakahiya man yung ginawa ko pero sana na-recognize nya yung effort ko. Nung itinayo nya ko dun ko lang na-realize na sobrang dami talag yung nanonood samin at dun lang ako natauhan kaya nahiya na rin ako. Lumabas na rin kami nun and as a sign of gratitude nag thank you naman ako sa crowd for their cheers and support. Haha!!!
Naupo muna kami nun sa food court para magpahinga. Sobrang napagod talaga kami.
“Anne…” Hindi ko alam kung anong sasabihin ko sa kanya. “Anong gusto mo?”
“Huh?”
“Tara merienda muna tayo.” Tumango lang siya sakin. Di pa rin siguro siya maka-move on sa ginawa ko. Bakit ko ba nagawa yun? Masyado bang nakakahiya para sa kanya?
ANNE’s POV
What he did was totally… flattering. In my case, lalo tuloy akong nagsususpetsa na may crush din siya sakin, pero syempre ayoko rin namang mag-assume. Pero sa mga ginagawa nya ngayon, hindi pa ba obvious yun? I mean, wala naman siyang sinasabi pero, he’s actions has already expressed it, o baka naman mali na naman ang iniisip ko? Kailangan ko na nga siguro mag-consult kay Gelo.
Bumili muna siya ng kakainin namin. Ako naman, I just found myself hugging piglet while staring blankly into space. May iniisip nga siguro ako pero sa sobrang dami nila, naghalo halo na sila sa utak ko. Speaking of halo- halo… Dumating nga siya na may dalang halo-halo at isang box ng dunkin donuts. ^^
Parang bale- wala yung kinain namin nung lunch kasi ang dami ko parin na nakain ngayon.
“Teka, may nalimutan tayo.” Bigla naman niyang naisingit habang nag-aayos na kami ng gamit.
“Ano yun?”
“The tickets. Di natin napapalitan.” Gosh! Ayoko na ngang pumasok dun sa loob eh. Nahihiya na ko… “Sige ako na lang. hintayin mo ko dito. Ok?”
Tumango na lang ako nun. Mukhang nabasa nya yung iniisip ko at siya na lang nag prisinta. Hindi naman sa nag-iinarte pero parang ganun na nga yung ginawa ko, kaso talagang parang ayaw ko munang magpakita sa mga tao doon sa loob. Kasi naman, fresh pa yung nangyari at malamang yung mga taong nanonood samin kanina eh nandoon pa.
Teka nga pala, magpapapalit lang siya, bakit ang tagal nya? 15 minutes na ang nakakalipas ah… What took him so long? Nag-aalala na ko nun, pero wala namang dapat ikabahala kasi nandoon lang naman siya sa loob para magredeem ng prize para sa mga nakuha naming tickets. Ayoko naman siyang sundan sa loob kasi parang nagkaroon ako bigla ng phobia sa mga tao. Baka mahaba lang ang pila. Nagsound trip muna ako dun. Dadating din yun…
Bigla na lang dumilim yung paningin ko…
“Jared?!” Sino pa bang iisipin ko? Eh siya lang naman kasama ko kanina pa.
“Zeke! Why are you here?”
“Is this mall now private?” Nakangiti siya sakin. Pahiya naman ako dun. Anong klaseng tanong ba naman kasi yun… naman…
“I mean, anong ginagawa mo dito? Sinong kasama mo?” Pwede na sigurong pambawi yun…
“I’m with my sister. Ka-badtrip nga eh! Sa dinami-dami bakit ako pa ang kailangang isama?! Si Jared kasama mo? Anong ginagawa nyo di--…” May dumating naman na babae at binatukan siya. Grabe ang ganda niya… Mestiza… Kung ako lalaki, baka hiningi ko na number nito.
“Of course! Mom and dad is not here. Who do you think would accompany me here? First of all, I do not stay here so I’m not familiar with the places here. And second, I’m your ATE!”
“Stop speaking in English, Marie Elaine! Nasa Pinas ka kaya mag-tagalog ka!” Pinapatigil nya yung ate nya parang siya hindi mahilig mag-english? Abnormal talaga to.
“You know I’m not good with it. You just want to make fun of me huh.”
Ang kulit nilang magkapatid. Natutuwa lang akong pagmasdan sila. Di kasi sila mukhang magkapatid. Kung titignan mo sa malayo, mas mukha pa silang mag-boyfriend/girlfriend but not in this situation. Kulang na lang kasi bigyan ko sila ng tig-isang kutsilyo ngayon eh.
“Teka Mae, May papakilala ako sayo. Siya nga pala si Anne.” Walang galang? Wala man lang Ate?
“Hello po Ate Marie Elaine.” Yun lang nasabi ko. Buong buo naman. Di ko kasi alam kung anong itatawag eh.
“Hi dear… So you’re Anne. Just call me Ate Mae. Nice meeting you.” Naki pag shake hands naman siya sakin. Kilala nya ko? “This boy here seems like interested with someone in their school and that’s…”
“MAE!!!”
“Hey! Call me Ate Mae. I’m older than you!” Nag-umpisa na namang magbangayan tong magkapatid. Nakakatuwa talaga sila.
“Tara na nga mag-shopping ka na. o baka gusto mong iwan kita dito? Sige Anne, mauna na kami. Ang kulit nito eh.” Ngumiti na lang ako sa kanya.
“Bye Anne. Nice meeting you… See yah next time… ^^” Ayun, at hinatak na nga siya ni Zeke. Ang kulit nga nilang dalawa. Mukhang enjoy kausap yung ate nya. Wag lang sana masyadong tumagal dahil baka kahit ako hindi ko kayanin at maubos yung mga naka-imbak kong English words. ^^
“Ui! Si Zeke yun ah? Nandito na pala si Mae?” Dumating na nga si Jared at hinihingal pa at pawis na pawis? Magpapapalit lang ticket pinagpawisan? Kilala nya? Malamang… BFF sila ni Zeke eh. “Sorry Anne.”
“Oh?! Bakit ang tagal mo? Akala ko nilamon ka na nga ng machine dun eh?” Nakaupo pa rin ako nun habang nakatingala sa kanya at sinesermonan siya, pabiro lang naman eh. Napakamot siya ng ulo niya at ngumiti lang. Umupo na siya sa harap ko nun.
“May I borrow you’re phone?” Hiniram naman nya sakin. Ilang saglit lang, sinauli nya ulit sakin.
“Wow!!! Ang cute!!! Thanks!”
“And here’s mine…” Ang cute… Pareho pa kami. Pinagdugtong nya. It’s a silver puzzle-piece cellphone chain na may naka-engrave na word.
“I’m you’re missing piece… Cute! Ano nakalagay sayo?” Tatanggalin ko sana yung thumb niya kasi nakatakip dun sa word na naka-engrave sa kanya. Kaya lang bigla naman niyang tinanggal yung puzzle nya. Aba! Ayaw ipakita sakin? Parang titignan lang naman eh…
Ngumiti lang siya sakin na para bang ang gustong ipahiwatig eh… ‘Better to be a secret’. Nakakaloko eh. Yun lang naisip ko kasi yun yung naimagine ko.
Puzzle-piece… Yun na nga siguro ang laman ng utak ko ngayon. I’m puzzled right now kasi di ko na siya maintindihan. Bakit nya to ginagawa sakin and all this stuff. Ayoko man bigyan ng kahulugan pero ganun yung nangyayari kaso hindi ko maiwasan. There is this missing piece na hindi ko mahanap kaya hindi ko pa rin mabuo yung picture. Ano ba talagang gusto niyang ipahiwatig sa ngayon? O ako lang ba ang nagpapagulo sa gusto kong makita kaya hindi ko masagot yung sarili kong tanong na gumugulo sa isip ko…
Kinuha ko naman agad sa kanya si piglet tapos hinatak ko na siya para makatayo. Napalakas naman yung hatak ko sa kanya kaya nung mapapayakap na siya sakin, naharangan naman ni piglet pero nauntog pa rin yung noo ko sa chest nya. Lalo naman tumindi yung hiyawan nun nang mga tao. Nakakahiya talaga. Public place yun!
Pareho na kaming nakayuko nun. Tapos hinatak ko na siya palabas. Di ko na kaya pang mag-stay dun kahit isang segundo pa. Lumingon naman ulit siya sa mga tao sabay sabing… “Thanks!” Bakit?
JARED’s POV
Umalis na si Anne para bumili ng token. Ako naman, kabado. I want this last token to be memorable. Nagpabili lang ako sa kanya para makaalis siya. Sa totoo lang kasi di ako maka-pagconcentrate if she’s there watching. Pressured nga siguro ako. ^^ Ako lang naman kasi ang nagbibigay ng pressure sa sarili ko eh. I am considering this as my first gift for her kapag nakuha ko yun. Kaya napalakas ata yung pagkasabi ko nun nang, “Anne! This is for you!.” Meron namang isang group ng mga babae dun na nagsabi pa in chorus ng ‘How sweet naman…’
“Yeah, I’m courting her. And this is my chance to prove it to her para sagutin na nya ako.” Ewan ko ba. Bigla ko na lang nasabi yun. May mga nagreact naman ng ‘aiyeee’ meron din naman akong narinig na nagsabi, ‘Sayang girl! May nililigawan na pala.’ Tsk.. natawa naman ako dun. Di ko alam na ganun na pala karami yung nakapalibot sakin. Is this some sort of a reality show? Ayos lang naman sakin yun. Para lalong lumakas fighting spirit ko para hindi ako kabahan. More supporters, less nervous. Para sakin.
Ininsert ko na nga yung token at pagkapress ko ng button, nag-start na yung timer. 1 minute lang to. 20 seconds had passed pero di ko pa rin ma-i-center kay piglet yung crane. Chini-cheer na ko ng mga tao doon. Nung na-feel ko na nasa right spot na, last 5 seconds na lang kaya pinindot ko agad yung button para bumaba yung crane at kunin na yung toy. ‘Please let me have this one. Please…’
Hindi sumakto sa ulo yung pagkuha kay piglet. Akala ko nga hindi na makukuha but good thing mejo sumabit siya sa excess thread sa may tainga ni piglet kaya ayun…
“Yeah!!!” Napasigaw ako sa tuwa. My effort has been paid off. Nagpalakpakan naman yung mga tao. Akala mo naman kung anong gameshow ang pinapanood nila at sobra silang nakiramay sa victory ng nanalo.
Dumating na si Anne nun. Nakakahiya man yung ginawa ko pero sana na-recognize nya yung effort ko. Nung itinayo nya ko dun ko lang na-realize na sobrang dami talag yung nanonood samin at dun lang ako natauhan kaya nahiya na rin ako. Lumabas na rin kami nun and as a sign of gratitude nag thank you naman ako sa crowd for their cheers and support. Haha!!!
Naupo muna kami nun sa food court para magpahinga. Sobrang napagod talaga kami.
“Anne…” Hindi ko alam kung anong sasabihin ko sa kanya. “Anong gusto mo?”
“Huh?”
“Tara merienda muna tayo.” Tumango lang siya sakin. Di pa rin siguro siya maka-move on sa ginawa ko. Bakit ko ba nagawa yun? Masyado bang nakakahiya para sa kanya?
ANNE’s POV
What he did was totally… flattering. In my case, lalo tuloy akong nagsususpetsa na may crush din siya sakin, pero syempre ayoko rin namang mag-assume. Pero sa mga ginagawa nya ngayon, hindi pa ba obvious yun? I mean, wala naman siyang sinasabi pero, he’s actions has already expressed it, o baka naman mali na naman ang iniisip ko? Kailangan ko na nga siguro mag-consult kay Gelo.
Bumili muna siya ng kakainin namin. Ako naman, I just found myself hugging piglet while staring blankly into space. May iniisip nga siguro ako pero sa sobrang dami nila, naghalo halo na sila sa utak ko. Speaking of halo- halo… Dumating nga siya na may dalang halo-halo at isang box ng dunkin donuts. ^^
Parang bale- wala yung kinain namin nung lunch kasi ang dami ko parin na nakain ngayon.
“Teka, may nalimutan tayo.” Bigla naman niyang naisingit habang nag-aayos na kami ng gamit.
“Ano yun?”
“The tickets. Di natin napapalitan.” Gosh! Ayoko na ngang pumasok dun sa loob eh. Nahihiya na ko… “Sige ako na lang. hintayin mo ko dito. Ok?”
Tumango na lang ako nun. Mukhang nabasa nya yung iniisip ko at siya na lang nag prisinta. Hindi naman sa nag-iinarte pero parang ganun na nga yung ginawa ko, kaso talagang parang ayaw ko munang magpakita sa mga tao doon sa loob. Kasi naman, fresh pa yung nangyari at malamang yung mga taong nanonood samin kanina eh nandoon pa.
Teka nga pala, magpapapalit lang siya, bakit ang tagal nya? 15 minutes na ang nakakalipas ah… What took him so long? Nag-aalala na ko nun, pero wala namang dapat ikabahala kasi nandoon lang naman siya sa loob para magredeem ng prize para sa mga nakuha naming tickets. Ayoko naman siyang sundan sa loob kasi parang nagkaroon ako bigla ng phobia sa mga tao. Baka mahaba lang ang pila. Nagsound trip muna ako dun. Dadating din yun…
Bigla na lang dumilim yung paningin ko…
“Jared?!” Sino pa bang iisipin ko? Eh siya lang naman kasama ko kanina pa.
“Zeke! Why are you here?”
“Is this mall now private?” Nakangiti siya sakin. Pahiya naman ako dun. Anong klaseng tanong ba naman kasi yun… naman…
“I mean, anong ginagawa mo dito? Sinong kasama mo?” Pwede na sigurong pambawi yun…
“I’m with my sister. Ka-badtrip nga eh! Sa dinami-dami bakit ako pa ang kailangang isama?! Si Jared kasama mo? Anong ginagawa nyo di--…” May dumating naman na babae at binatukan siya. Grabe ang ganda niya… Mestiza… Kung ako lalaki, baka hiningi ko na number nito.
“Of course! Mom and dad is not here. Who do you think would accompany me here? First of all, I do not stay here so I’m not familiar with the places here. And second, I’m your ATE!”
“Stop speaking in English, Marie Elaine! Nasa Pinas ka kaya mag-tagalog ka!” Pinapatigil nya yung ate nya parang siya hindi mahilig mag-english? Abnormal talaga to.
“You know I’m not good with it. You just want to make fun of me huh.”
Ang kulit nilang magkapatid. Natutuwa lang akong pagmasdan sila. Di kasi sila mukhang magkapatid. Kung titignan mo sa malayo, mas mukha pa silang mag-boyfriend/girlfriend but not in this situation. Kulang na lang kasi bigyan ko sila ng tig-isang kutsilyo ngayon eh.
“Teka Mae, May papakilala ako sayo. Siya nga pala si Anne.” Walang galang? Wala man lang Ate?
“Hello po Ate Marie Elaine.” Yun lang nasabi ko. Buong buo naman. Di ko kasi alam kung anong itatawag eh.
“Hi dear… So you’re Anne. Just call me Ate Mae. Nice meeting you.” Naki pag shake hands naman siya sakin. Kilala nya ko? “This boy here seems like interested with someone in their school and that’s…”
“MAE!!!”
“Hey! Call me Ate Mae. I’m older than you!” Nag-umpisa na namang magbangayan tong magkapatid. Nakakatuwa talaga sila.
“Tara na nga mag-shopping ka na. o baka gusto mong iwan kita dito? Sige Anne, mauna na kami. Ang kulit nito eh.” Ngumiti na lang ako sa kanya.
“Bye Anne. Nice meeting you… See yah next time… ^^” Ayun, at hinatak na nga siya ni Zeke. Ang kulit nga nilang dalawa. Mukhang enjoy kausap yung ate nya. Wag lang sana masyadong tumagal dahil baka kahit ako hindi ko kayanin at maubos yung mga naka-imbak kong English words. ^^
“Ui! Si Zeke yun ah? Nandito na pala si Mae?” Dumating na nga si Jared at hinihingal pa at pawis na pawis? Magpapapalit lang ticket pinagpawisan? Kilala nya? Malamang… BFF sila ni Zeke eh. “Sorry Anne.”
“Oh?! Bakit ang tagal mo? Akala ko nilamon ka na nga ng machine dun eh?” Nakaupo pa rin ako nun habang nakatingala sa kanya at sinesermonan siya, pabiro lang naman eh. Napakamot siya ng ulo niya at ngumiti lang. Umupo na siya sa harap ko nun.
“May I borrow you’re phone?” Hiniram naman nya sakin. Ilang saglit lang, sinauli nya ulit sakin.
“Wow!!! Ang cute!!! Thanks!”
“And here’s mine…” Ang cute… Pareho pa kami. Pinagdugtong nya. It’s a silver puzzle-piece cellphone chain na may naka-engrave na word.
“I’m you’re missing piece… Cute! Ano nakalagay sayo?” Tatanggalin ko sana yung thumb niya kasi nakatakip dun sa word na naka-engrave sa kanya. Kaya lang bigla naman niyang tinanggal yung puzzle nya. Aba! Ayaw ipakita sakin? Parang titignan lang naman eh…
Ngumiti lang siya sakin na para bang ang gustong ipahiwatig eh… ‘Better to be a secret’. Nakakaloko eh. Yun lang naisip ko kasi yun yung naimagine ko.
Puzzle-piece… Yun na nga siguro ang laman ng utak ko ngayon. I’m puzzled right now kasi di ko na siya maintindihan. Bakit nya to ginagawa sakin and all this stuff. Ayoko man bigyan ng kahulugan pero ganun yung nangyayari kaso hindi ko maiwasan. There is this missing piece na hindi ko mahanap kaya hindi ko pa rin mabuo yung picture. Ano ba talagang gusto niyang ipahiwatig sa ngayon? O ako lang ba ang nagpapagulo sa gusto kong makita kaya hindi ko masagot yung sarili kong tanong na gumugulo sa isip ko…
HTML Comment Box is loading comments...
|