IN SEARCH
CHAPTER 17-- OMG!
Late na talaga ako!
JARED’s POV
“Now I may consider La Salle as my option. No… Dun na pala ako mag-aaral and it’s final.”
“Teka, may sinasabi ka ba?” Whew… Lusot… buti hindi nya narinig. Ma-susurpresa na lang siya pag dating ng takdang panahon. ^^
At hindi ko na nga namalayan yung oras. Kung hindi pa nakaramdam ng gutom si Mico hindi ko rin maaalala na gabi na pala at kailangan na namin umuwi. Pagkahatid namin kay Mico, ihahatid ko na din si Anne, kaso mapilit, ayaw magpahatid… Alam ko na!
“Wag na, mag-pepedicab na lang ako. Lalo ka pang gagabihin eeh…. ^^ I’m good.”
“Alright.” Tinakbuhan ko siya. Alam ko namang hindi nya pababayaan si Mico mag-isa sa clubhouse at ihahatid nya rin. Di naman talaga ako lumabas ng subdivision eh, lumiko din ako sa pinakamalapit na kanto na pwede kong pag-ikutan pabalik sa bahay nina Mico.
Teka, napalayo ata ako. Naku naman, sa gilid nga lang pala ng clubhouse yung bahay nila. Sana naman hindi muna nya maisipang mag-walk out pagkahatid nya kay Mico. I’ll explain everything to her later, sa ngayon, kailangan ko munang makatakbo ng mabilis. Iikot na nga lang napalayo pa…
Oh great! I’m too late… or maybe not… Di pa rin pala sila natitinag sa kinatatayuan nila. Ganun ba ako kabilis tumakbo? Or I just really pissed her off? Lagot!
Nandito na ko sa tapat ng bahay. Nakita naman ako ni Mico kaya sinenyasan ko na siya. Muntik pa nga akong mabisto kasi natawa na lang siya bigla eh. Pero mukhang gumana na naman ang pagka-genius nitong batang ‘to at mukhang nadali nya yung iniisip ko. Mana talaga sakin. ^^
Ayan na… Papalapit na sila sakin… dito muna ko sa likod ng halaman… XD. Para naman makabawi, ako na rin ang nag-door bell para sa kanila. What would you expect? Malamang gulat na gulat siya. Nasigawan pa nga ako eh. Di ko na mapigilan yung sarili kong tumawa nun. Marunong din pala siyang mainis. Haha!!! Nakakatuwa… She’s still cute even if she’s mad.
After nang mahabang diskusyon, thanks to tita dahil napapayag niya si Anne na ihatid ko siya. Sayang nga lang kasi hindi ko na siya napakilala ng maayos kay tita. Tama ba naman kasing paghinalaan siya agad na, alam mo na… ’Nice meeting you hija. What a pretty girl… Are you Red’s…’—sino ba namang hindi mahihiya nyan. Alam ko namang ang salitang “girlfriend” ang kasunod nun. Medyo matagal pa yun. Hindi naman ako nagmamadali, malapit na rin naman kaming mag-college. Sa ngayon, gusto ko munang magkapalagayan kami ng loob. Tulad ngayon, nagalit na nga siya sakin eh. Isang sign yun na we’re not strangers anymore, we’re completely close to close.
Nag-side car na kami pauwi, mapilit eh. Mas gusto ko sanang maglakad na lang kami para atleast masulit ko yung oras. But since gabi na rin at may point siya na baka pareho pa kaming mapagalitan, sumunod na ko. Mahirap na baka hindi na ko makaulit nyan. ^^
Papapasukin pa sana nya ako sa kanila kaya lang bigla akong inatake ng hiya at ng kaba. Bakit nga pala ako kakabahan? Eh mommy at daddy nya lang naman yung makakaharap ko sa loob. Next time na lang kapag prepared na ko. ^^
“Hindi, salamat na lang. Nagtext na din kasi sakin si mommy. Baka nag-aalala na yun. Pano, bukas na lang ulit.”Totoong nagtext na nga sakin si mommy. Actually hindi ko pa nababasa pero nakitang kong siya talga yung nagtext.
Tinignan ko siya, hindi ko naman aakalaing makikipagtitigan din siya sakin, and now I’m stuck. I can’t take my eyes off of her. Kung hindi lang siya nag…
“Ah, O-ok. Ba-bye… ingat… ^^”
Ayoko pa sanang umalis. Gusto kong makasama ko pa siya ngayong gabi. Eto lang kasi yung araw na na-solo ko siya at ma-sosolo ko siya. Teka! Ang dumi ng iniisip nyo. It’s not what you think. Wholesome tayo dito. Anyway… Madalas kasi si Vince ang kasama niya. OO nagseselos ako. Nagseselos nga ako sa BESTFRIEND nya. Wala naman kasing imposible na magkadevelopan sila. Uso ata yun ngayon. Di lang kayo ang may karapatang maging malisyoso, ako din meron. Siguro pagkakataon ko na nga to. Wala na rin naman yatang balak si Zeke na pormahan si Anne. Wala na rin naman siyang nababanggit sakin about dun. So why not make a move? Nakapag-give way na ko noon. Just like what I have said before, wala namang ibang taong matatapakan, at higit sa lahat, wala rin namang sulutang mangyayari sa gagawin ko ngayon. Ngayon na nga. Eto na yata ang sinasabi nilang pagpaparamdam sa liligawan.
Aalis na talaga ako, kaya lang…
“ANNE! P-pwede bang…”Pwedeng ano? Manligaw? Ano na naman kasing pumasok sa isip ko at nagtanong ako bigla. Bitin pa. Hindi pa. hindi pa ito yung right time para sabihin yun. Mag-isip ka nga Jared! Don’t leave her hanging there. Magtataka yun kung bigla ka namang tatakbo. Alibi… Alibi… Dun ka naman magaling di ba. Mag-isip ka. Anong idadahilan mo ngayon? Makipag date? Pwede rin kaso baka naman hindi pa siya pwede. Pero kung tutuusin magandang idea yun para mas magkakilala pa kami at ma-build up yung relationship namin. Ano pa? wala na bang magandang reason? Tama?! Tama! Yun nga! SAFE!
“Anne, pwede bang… Pwede bang mahingi yung number mo?” Sheez… that was close… phew.
Binigay nya rin naman yung number niya. Pagkabigay na pagkabigay niya, nag bye na ko sabay karipas ng takbo. Ayoko na mag-stay pa kasi baka kung ano na naman ang lumabas sa bibig ko at this time baka hindi ko na malusutan.
Grabe! Pinagpawisan ako dun. Hindi sa pagtakbo kundi sa nerbyos. Nung medyo nakalayo na ko, nagtext na ko sa kanya.
“Sheez! BATTERY EMPTY!!! Nasend kaya?” Di ako mapakali habang nasa jeep ako. Parang gusto kong hiramin yung phone nung babaeng katabi ko total kanina pa naman siya tumitingin sakin. Pagdating na pagdating ko sa bahay di na ko nagdalawang isip na mag-charge agad. Di ko na pinatapos yung pag-chacharge, after 1 hour pagbukas ko, 6 messages received.
Yung 4 galing kay mommy, yung 2 pa.
Sender:
Zeke Ungas
0923*******
I miss u pre! :-*
Adik talaga ‘to. Wala nanamang magawa.. tsk… di pa din nagbabagao. Kaya kami napagkakamalang bading eh.
Yung isang nagtext…
Sender:
Anne<3
0922*******
ThankU dn. Salamat dn ulit sa paghatid. Ingat s pg-uwi. Txt k n lng pgnakauwi k n. ^^
Tinext ko na siya para ipaalam na kanina pa ko nakauwi. 8:47pm pa pala ‘tong text na ‘to. Anong oras na?! magrereply pa kaya ‘to?
…
…
…
Mukhang tulog na nga ‘to…
>Goodni--- <Beep> Teka, bura bura… pagtingin ko sa nagtext…
Sus! GM lang pala ng classmate ko. Yung hinihintay kong magtext malamang nga siguro tulog na yun.
ANNE’s POV
Sender:
0923*******
Tnx… u made my day really great!
-Jared
First text sakin ni Jared. Number ko lang pala ang tatanungin kanina. Akala ko naman kung ano na. Kung anu-ano naman kasi ang iniimagine ko eeh… ang lusog talaga ng utak ko. ^^ at dahil first text galing sa kanya, sinave ko agad number nya at syempre, kelangan din i-save yung first message galing sa kanya. ^^ corny pero talagang ma-senti lang talaga akong tao.
Nakapalit na ko ng pantulog ngayon, sina Gelo halos kanina pa nakauwi. Dati ugali kong mag-muni-muni muna bago matulog, but this time parang ang bigat na ng mata ko at gusto nang pumikit. I think could get a good night sleep. Sweet dreams…
<brrrr>
“Late na ko!!!” Napaupo agad ako mula sa pagkakahiga sa kama ko. Sows! Text lang pala.
Sender:
Jared ^^
0923*******
Gising ka pa? Kanina pa ko nakauwi. Sori di ako nkrply kaagad. Nlowbat ako e. txt2 muna tau?^^
“Ouch!” Di naman halatang masyado akong na-excite nyan kasi tumama pa nga yung ulo ko sa headboard nung sasandal na ko. Teka, anong oras na ba?
“10:23? Pm?”
Antagal bago ako mahimasmasan. Akala ko talag late na ko.
>Yup still here. Bkt di k p natutulog?
Sabi ko nga nilayasan na ko nang tuluyan ng antok ko eh. Wala pa pala akong 10 minutes na natutulog. Tulog ba talagang matatawag yun?
>>Ai sorry. Nagising ba kita? Sige tulog ka n ulit.
>Nope. Di nga ako makatulog eh.
If I know kanina pa ko naghihilik dito.
>>Miss n kta agad. Sarap mo kasing kasama eh.
OMG! He missed me. Well, my company of course. Ok nay un. Ako pa rin naman yun eh. Teka, may atraso pa nga pala to sakin.
>Miss k jan? pagkatapos mo ko i-bully kanina? Hmp..
Bully is not the right term. Wala lang akong maisip na mas appropriate na word. Nag-sorry naman siya sakin and he explained everything. Wala namang kaso sakin yun, di naman talaga ako galit eh. Mejo nainis lang. Magagawa ko bang magalit kay JARED EMMANUEL JIMENEZ? Nah-uh… ang babaw ng reason para ikagalit ko. Natawa pa nga ako eh kasi pwede na pala siyang prank master. Siguro? Bumenta sakin eh.
Di na ko mapakali sa pagkakahiga ko. Paikot ikot ako sa kama ko. Mukha na ngang binagyo eh. Di talaga ako mahilig magtext pero mukhang mapapadalas na ah.
Madami pa kaming napag-usapan. Mga bagay na nauungkat sa nakaraan namin. Like our first meeting, kung gano siya kasuplado sakin, ang walang kamatayang 3rd year prom kung saan napakadaldal ko dahil ayokong ma-bore siya sakin at ayoko ring mapansin nya yung pagsayaw ko. Walang kamatayan dahil dito lang naman kami officially nakapag-usap, ng matino at marami pang iba. Countless… Reminisce galore nga. Past is part of our present. Mabagal nga siguro ang phasing between us pero kung hindi dahil sa nangyari noon, hindi kami magiging close kagaya nito ngayon…
……………………
“OMG!!! Late na talaga ako!!!” 6:34 na! 7:00 ang klase namin. Kahit magmadali ako, malelate pa rin ako. di naman ako mabilis kumilos. 30 minutes ata ang pinaka mabilis na preparation ko, wala pang kasamang bihis yun. Another 7 minutes para dun. Record breaking na ko kapag ganun. Di ko na maalala yung last na napagusapan namin kagabi kaya chineck ko yung phone ko.
>>Ui! 2am nap ala. Di ko namalayan… gudmorning! Mtulog n kya tau? May pasok p bkas. Cge sweet dreams. :-* night kiss… ^^
Eto pala yung last text nya. Nakatulugan ko pala siya. Grabe! Ngayon lang ako umabot ng ganung oras sa pagtetext. Another record breaking na naman to sakin.
“Sige mi, alis na po ko.” May sasabihin pa ata si mommy kaso hindi ko na narinig kasi nakalabas na ko agad ng gate.
7:15 pa lang, ok pa siguro yan, di naman nag-i-start yun si ma’am. Ganito pala ang nagagawa ng sobrang nagca-cram mas napabilis yung kilos ko. ^^
Sumakay na ko ng sidecar para mas mabilis. Kaya lang sa sobrang bagal ng padyak ni manong, mas mauuna pa yata ako kung naglakad na lang ako. bahala na nga. Paninindigan ko na ang pagiging late. Pano ba to? First time ko din palang ma-late… Nasa school na kaya siya?
………
“Good morning maam. Sorry I’m late.”
“Ok. Take your seat. As I was saying……”
“Ganun lang yun? Wala akong sanction? Any verbal warning?”
“Ligtas ka lang. Advisory meeting pa lang ngayon. Wala raw kasi siya mamayang homeroom natin kaya yung first half ng class ang substitute para don.”
“Bakit nga pala hindi mo ko pinuntahan sa bahay?”
“Sinong may sabing hindi? Kulang na nga lang buhusan kita ng malamig na tubig para magising ka. Sakin ka na nga pinagising ni mamsi kaya lang tulog mantika ka pa rin.” Lokong ‘to?! Asarin pa nga ako. Pasensya napuyat ako. hinampas ko nga siya.
“Aray ko naman! Ano naman kasing ginawa mo at mukhang puyat na puyat ka? Textmate?”
“How did you know?”
“Hawak mo kaya yang phone mo hanggang sa pagtulog.” Bigla siyang humawak sa pisngi ko tapos hinarap niya yung pagkakatingin ko sa may pinto.
“Good morning maam!” tumingin naman siya sakin then nag-wink. Pareho kaming puyat kaya pareho din kaming late.
“Siya katext mo noh?” Lakas talaga ng radar nito. Teka… meron ata akong namissed sa mga sinasabi ni maam. Bakit nakatayo na silang lahat? Di pa time ah. Anong meron?
JARED’s POV
“Now I may consider La Salle as my option. No… Dun na pala ako mag-aaral and it’s final.”
“Teka, may sinasabi ka ba?” Whew… Lusot… buti hindi nya narinig. Ma-susurpresa na lang siya pag dating ng takdang panahon. ^^
At hindi ko na nga namalayan yung oras. Kung hindi pa nakaramdam ng gutom si Mico hindi ko rin maaalala na gabi na pala at kailangan na namin umuwi. Pagkahatid namin kay Mico, ihahatid ko na din si Anne, kaso mapilit, ayaw magpahatid… Alam ko na!
“Wag na, mag-pepedicab na lang ako. Lalo ka pang gagabihin eeh…. ^^ I’m good.”
“Alright.” Tinakbuhan ko siya. Alam ko namang hindi nya pababayaan si Mico mag-isa sa clubhouse at ihahatid nya rin. Di naman talaga ako lumabas ng subdivision eh, lumiko din ako sa pinakamalapit na kanto na pwede kong pag-ikutan pabalik sa bahay nina Mico.
Teka, napalayo ata ako. Naku naman, sa gilid nga lang pala ng clubhouse yung bahay nila. Sana naman hindi muna nya maisipang mag-walk out pagkahatid nya kay Mico. I’ll explain everything to her later, sa ngayon, kailangan ko munang makatakbo ng mabilis. Iikot na nga lang napalayo pa…
Oh great! I’m too late… or maybe not… Di pa rin pala sila natitinag sa kinatatayuan nila. Ganun ba ako kabilis tumakbo? Or I just really pissed her off? Lagot!
Nandito na ko sa tapat ng bahay. Nakita naman ako ni Mico kaya sinenyasan ko na siya. Muntik pa nga akong mabisto kasi natawa na lang siya bigla eh. Pero mukhang gumana na naman ang pagka-genius nitong batang ‘to at mukhang nadali nya yung iniisip ko. Mana talaga sakin. ^^
Ayan na… Papalapit na sila sakin… dito muna ko sa likod ng halaman… XD. Para naman makabawi, ako na rin ang nag-door bell para sa kanila. What would you expect? Malamang gulat na gulat siya. Nasigawan pa nga ako eh. Di ko na mapigilan yung sarili kong tumawa nun. Marunong din pala siyang mainis. Haha!!! Nakakatuwa… She’s still cute even if she’s mad.
After nang mahabang diskusyon, thanks to tita dahil napapayag niya si Anne na ihatid ko siya. Sayang nga lang kasi hindi ko na siya napakilala ng maayos kay tita. Tama ba naman kasing paghinalaan siya agad na, alam mo na… ’Nice meeting you hija. What a pretty girl… Are you Red’s…’—sino ba namang hindi mahihiya nyan. Alam ko namang ang salitang “girlfriend” ang kasunod nun. Medyo matagal pa yun. Hindi naman ako nagmamadali, malapit na rin naman kaming mag-college. Sa ngayon, gusto ko munang magkapalagayan kami ng loob. Tulad ngayon, nagalit na nga siya sakin eh. Isang sign yun na we’re not strangers anymore, we’re completely close to close.
Nag-side car na kami pauwi, mapilit eh. Mas gusto ko sanang maglakad na lang kami para atleast masulit ko yung oras. But since gabi na rin at may point siya na baka pareho pa kaming mapagalitan, sumunod na ko. Mahirap na baka hindi na ko makaulit nyan. ^^
Papapasukin pa sana nya ako sa kanila kaya lang bigla akong inatake ng hiya at ng kaba. Bakit nga pala ako kakabahan? Eh mommy at daddy nya lang naman yung makakaharap ko sa loob. Next time na lang kapag prepared na ko. ^^
“Hindi, salamat na lang. Nagtext na din kasi sakin si mommy. Baka nag-aalala na yun. Pano, bukas na lang ulit.”Totoong nagtext na nga sakin si mommy. Actually hindi ko pa nababasa pero nakitang kong siya talga yung nagtext.
Tinignan ko siya, hindi ko naman aakalaing makikipagtitigan din siya sakin, and now I’m stuck. I can’t take my eyes off of her. Kung hindi lang siya nag…
“Ah, O-ok. Ba-bye… ingat… ^^”
Ayoko pa sanang umalis. Gusto kong makasama ko pa siya ngayong gabi. Eto lang kasi yung araw na na-solo ko siya at ma-sosolo ko siya. Teka! Ang dumi ng iniisip nyo. It’s not what you think. Wholesome tayo dito. Anyway… Madalas kasi si Vince ang kasama niya. OO nagseselos ako. Nagseselos nga ako sa BESTFRIEND nya. Wala naman kasing imposible na magkadevelopan sila. Uso ata yun ngayon. Di lang kayo ang may karapatang maging malisyoso, ako din meron. Siguro pagkakataon ko na nga to. Wala na rin naman yatang balak si Zeke na pormahan si Anne. Wala na rin naman siyang nababanggit sakin about dun. So why not make a move? Nakapag-give way na ko noon. Just like what I have said before, wala namang ibang taong matatapakan, at higit sa lahat, wala rin namang sulutang mangyayari sa gagawin ko ngayon. Ngayon na nga. Eto na yata ang sinasabi nilang pagpaparamdam sa liligawan.
Aalis na talaga ako, kaya lang…
“ANNE! P-pwede bang…”Pwedeng ano? Manligaw? Ano na naman kasing pumasok sa isip ko at nagtanong ako bigla. Bitin pa. Hindi pa. hindi pa ito yung right time para sabihin yun. Mag-isip ka nga Jared! Don’t leave her hanging there. Magtataka yun kung bigla ka namang tatakbo. Alibi… Alibi… Dun ka naman magaling di ba. Mag-isip ka. Anong idadahilan mo ngayon? Makipag date? Pwede rin kaso baka naman hindi pa siya pwede. Pero kung tutuusin magandang idea yun para mas magkakilala pa kami at ma-build up yung relationship namin. Ano pa? wala na bang magandang reason? Tama?! Tama! Yun nga! SAFE!
“Anne, pwede bang… Pwede bang mahingi yung number mo?” Sheez… that was close… phew.
Binigay nya rin naman yung number niya. Pagkabigay na pagkabigay niya, nag bye na ko sabay karipas ng takbo. Ayoko na mag-stay pa kasi baka kung ano na naman ang lumabas sa bibig ko at this time baka hindi ko na malusutan.
Grabe! Pinagpawisan ako dun. Hindi sa pagtakbo kundi sa nerbyos. Nung medyo nakalayo na ko, nagtext na ko sa kanya.
“Sheez! BATTERY EMPTY!!! Nasend kaya?” Di ako mapakali habang nasa jeep ako. Parang gusto kong hiramin yung phone nung babaeng katabi ko total kanina pa naman siya tumitingin sakin. Pagdating na pagdating ko sa bahay di na ko nagdalawang isip na mag-charge agad. Di ko na pinatapos yung pag-chacharge, after 1 hour pagbukas ko, 6 messages received.
Yung 4 galing kay mommy, yung 2 pa.
Sender:
Zeke Ungas
0923*******
I miss u pre! :-*
Adik talaga ‘to. Wala nanamang magawa.. tsk… di pa din nagbabagao. Kaya kami napagkakamalang bading eh.
Yung isang nagtext…
Sender:
Anne<3
0922*******
ThankU dn. Salamat dn ulit sa paghatid. Ingat s pg-uwi. Txt k n lng pgnakauwi k n. ^^
Tinext ko na siya para ipaalam na kanina pa ko nakauwi. 8:47pm pa pala ‘tong text na ‘to. Anong oras na?! magrereply pa kaya ‘to?
…
…
…
Mukhang tulog na nga ‘to…
>Goodni--- <Beep> Teka, bura bura… pagtingin ko sa nagtext…
Sus! GM lang pala ng classmate ko. Yung hinihintay kong magtext malamang nga siguro tulog na yun.
ANNE’s POV
Sender:
0923*******
Tnx… u made my day really great!
-Jared
First text sakin ni Jared. Number ko lang pala ang tatanungin kanina. Akala ko naman kung ano na. Kung anu-ano naman kasi ang iniimagine ko eeh… ang lusog talaga ng utak ko. ^^ at dahil first text galing sa kanya, sinave ko agad number nya at syempre, kelangan din i-save yung first message galing sa kanya. ^^ corny pero talagang ma-senti lang talaga akong tao.
Nakapalit na ko ng pantulog ngayon, sina Gelo halos kanina pa nakauwi. Dati ugali kong mag-muni-muni muna bago matulog, but this time parang ang bigat na ng mata ko at gusto nang pumikit. I think could get a good night sleep. Sweet dreams…
<brrrr>
“Late na ko!!!” Napaupo agad ako mula sa pagkakahiga sa kama ko. Sows! Text lang pala.
Sender:
Jared ^^
0923*******
Gising ka pa? Kanina pa ko nakauwi. Sori di ako nkrply kaagad. Nlowbat ako e. txt2 muna tau?^^
“Ouch!” Di naman halatang masyado akong na-excite nyan kasi tumama pa nga yung ulo ko sa headboard nung sasandal na ko. Teka, anong oras na ba?
“10:23? Pm?”
Antagal bago ako mahimasmasan. Akala ko talag late na ko.
>Yup still here. Bkt di k p natutulog?
Sabi ko nga nilayasan na ko nang tuluyan ng antok ko eh. Wala pa pala akong 10 minutes na natutulog. Tulog ba talagang matatawag yun?
>>Ai sorry. Nagising ba kita? Sige tulog ka n ulit.
>Nope. Di nga ako makatulog eh.
If I know kanina pa ko naghihilik dito.
>>Miss n kta agad. Sarap mo kasing kasama eh.
OMG! He missed me. Well, my company of course. Ok nay un. Ako pa rin naman yun eh. Teka, may atraso pa nga pala to sakin.
>Miss k jan? pagkatapos mo ko i-bully kanina? Hmp..
Bully is not the right term. Wala lang akong maisip na mas appropriate na word. Nag-sorry naman siya sakin and he explained everything. Wala namang kaso sakin yun, di naman talaga ako galit eh. Mejo nainis lang. Magagawa ko bang magalit kay JARED EMMANUEL JIMENEZ? Nah-uh… ang babaw ng reason para ikagalit ko. Natawa pa nga ako eh kasi pwede na pala siyang prank master. Siguro? Bumenta sakin eh.
Di na ko mapakali sa pagkakahiga ko. Paikot ikot ako sa kama ko. Mukha na ngang binagyo eh. Di talaga ako mahilig magtext pero mukhang mapapadalas na ah.
Madami pa kaming napag-usapan. Mga bagay na nauungkat sa nakaraan namin. Like our first meeting, kung gano siya kasuplado sakin, ang walang kamatayang 3rd year prom kung saan napakadaldal ko dahil ayokong ma-bore siya sakin at ayoko ring mapansin nya yung pagsayaw ko. Walang kamatayan dahil dito lang naman kami officially nakapag-usap, ng matino at marami pang iba. Countless… Reminisce galore nga. Past is part of our present. Mabagal nga siguro ang phasing between us pero kung hindi dahil sa nangyari noon, hindi kami magiging close kagaya nito ngayon…
……………………
“OMG!!! Late na talaga ako!!!” 6:34 na! 7:00 ang klase namin. Kahit magmadali ako, malelate pa rin ako. di naman ako mabilis kumilos. 30 minutes ata ang pinaka mabilis na preparation ko, wala pang kasamang bihis yun. Another 7 minutes para dun. Record breaking na ko kapag ganun. Di ko na maalala yung last na napagusapan namin kagabi kaya chineck ko yung phone ko.
>>Ui! 2am nap ala. Di ko namalayan… gudmorning! Mtulog n kya tau? May pasok p bkas. Cge sweet dreams. :-* night kiss… ^^
Eto pala yung last text nya. Nakatulugan ko pala siya. Grabe! Ngayon lang ako umabot ng ganung oras sa pagtetext. Another record breaking na naman to sakin.
“Sige mi, alis na po ko.” May sasabihin pa ata si mommy kaso hindi ko na narinig kasi nakalabas na ko agad ng gate.
7:15 pa lang, ok pa siguro yan, di naman nag-i-start yun si ma’am. Ganito pala ang nagagawa ng sobrang nagca-cram mas napabilis yung kilos ko. ^^
Sumakay na ko ng sidecar para mas mabilis. Kaya lang sa sobrang bagal ng padyak ni manong, mas mauuna pa yata ako kung naglakad na lang ako. bahala na nga. Paninindigan ko na ang pagiging late. Pano ba to? First time ko din palang ma-late… Nasa school na kaya siya?
………
“Good morning maam. Sorry I’m late.”
“Ok. Take your seat. As I was saying……”
“Ganun lang yun? Wala akong sanction? Any verbal warning?”
“Ligtas ka lang. Advisory meeting pa lang ngayon. Wala raw kasi siya mamayang homeroom natin kaya yung first half ng class ang substitute para don.”
“Bakit nga pala hindi mo ko pinuntahan sa bahay?”
“Sinong may sabing hindi? Kulang na nga lang buhusan kita ng malamig na tubig para magising ka. Sakin ka na nga pinagising ni mamsi kaya lang tulog mantika ka pa rin.” Lokong ‘to?! Asarin pa nga ako. Pasensya napuyat ako. hinampas ko nga siya.
“Aray ko naman! Ano naman kasing ginawa mo at mukhang puyat na puyat ka? Textmate?”
“How did you know?”
“Hawak mo kaya yang phone mo hanggang sa pagtulog.” Bigla siyang humawak sa pisngi ko tapos hinarap niya yung pagkakatingin ko sa may pinto.
“Good morning maam!” tumingin naman siya sakin then nag-wink. Pareho kaming puyat kaya pareho din kaming late.
“Siya katext mo noh?” Lakas talaga ng radar nito. Teka… meron ata akong namissed sa mga sinasabi ni maam. Bakit nakatayo na silang lahat? Di pa time ah. Anong meron?
HTML Comment Box is loading comments...
|