IN SEARCH
CHAPTER 12-- Di pa ko naglu-lunch... Past 1 na...
“Bakit?”
“Bakit??”
“Kinalabit mo kaya ako.”
“Nakita mo nang pareho tayong nagrereview ehh…” Dedeny pa… sus! Tuloy na lang kami sa pagbabasa. Wala pa yung teacher. Whew! Last day na ng exam!
“Ano ba kasi yun?”
“What?! Bahala ka nga jan! XP”
“Ui! San ka?” Lumipat siya ng upuan. Bad mood? Lilipas din yan…Tinuloy ko na lang yung pagrereview ko.
“Anne…” Pabulong yung pagtawag sakin. Paglingon ko…
“Ah!” Yung pisngi ko sakto sa daliri nyang nakaturo.
“Di mo kasi ako nililingon, kanina pa kita kinakalabit eeh. Masyado kasi kayong busy. Yan tuloy, nainis sayo si Vince… Sorry…^^” Nagsmile lang siya sakin yung tipong nawala na naman yung mata niya, labas pa ang dimples, ngiting parang nang-aasar. Imbis na mainis, natunaw pa yata ako dun… ^^
<Riiiiiiinnnggggg!!!!> Time to celebrate! Tapos na din ang 3 hell days… kaya lang may pasok pa rin bukas. Sa bagay yung two days na yun, wala pa masyadong gagawin. Attendance lang naman ang importante eeh.
“Anne! Una na ko ah. Masama pakiramdam ko eh.”
“Samahan na kita. Pauwi na rin naman ako eh.”
“Wag na. Di na ko bata. Tsaka pinapatawag lahat ng staff sa office. May meeting daw.” Eh bakit siya? Staff din naman siya eh? Ow… whatever…
“Sige, sabi mo eh. Ingat ka. Uminom ka na agad ng gamot!”
“Yes mam!”
Hay nako… Wala na naman akong kasama pauwi… Pagkaalis ni Gelo, may bigla namang sumulpot sa tabi ko…
“Ui, san ka ngayon?”
“Uhm… May meeting kami eh. Bakit di ka pa umuuwi?”
“May practice eh. San kayo magmi-meeting? Anong oras kayo matatapos?”
“Sa office daw namin, 2 hours lang siguro yun. Bakit?”
“Ah. Wala lang. o sige, punta na ko sa practice room.” Tumakbo na siya palayo. Daming tanong? Wala lang? kanina pa siya weird huh, sa classroom pa lang… Imagination mo na naman Anne… masyado mong pinapagana… wala lang yun…
Pumunta na ako sa office.
“Oh? Bakit hindi ka pa pumapasok?”
“Di ko alam eh. Bigla akong kinabahan?” Si Danica yun, editorial staff din, cartoonist.
“Papasok ka na ba talaga?” Si Fred naman ngayon, Business Manager.
“Oo. Bakit? Malelate na tayo. Pumasok na kaya tayo.”
“Tara na nga kayo… Ikaw Anne ang mauna.” Sumabat na si Mylene, Literary Section Editor.
Ang weird ng mga tao ngayon… Sows… Ano bang meron? Parang meeting lang…
Ngayon alam ko na kung ano ang dahilan. Kaya siguro ako iniwan sa ere ni Gelo. Kahit kelan talaga ‘to. Pinagalitan lang naman kami ng editor-in-chief namin. Na-delay kasi yung release ng first issue dahil sa mga na-delay din na mga articles. Kasalanan ng isa, kasalanan na din ng lahat siyempre. Kahit hindi ako yung directly na napagalitan, syempre nakakapanlumo pa rin. Ang sasakit kaya ng mga salitang binitiwan samin. Kulang na nga lang pagmumurahin kami. Quarterly kasi dapat ang release ng bawat issue kasabay ng last day ng major exams, ngayon, madedelay pa nga at hindi namin alam kung kalian marerelease.
“Tahan na… wag ka nang umiyak. Hindi lang naman ikaw yung nadelay ng pasa eh..” Naririnig ko na lang yung iba samin na nagcocomfort ng bawat isa.
“Ok lang yan guys. Ayusin na lang natin sa susunod. Wala na rin sanang magsisihan…” Buti na lang kahit papano napagaan ko yung atmosphere. Lumabas na ko ng classroom… Nakita ko na lang na…
“Sabay na tayo mag-lunch. Tapos na kayo diba? Katatapos lang din namin eh.” Nakatayo siya, nakasandal sa gilid ng pinto ng office namin. Naka-white shirt na lang siya and yung pants nila na pang practice. Infairness… hindi amoy pawis, ang bango pa rin niya. Obvious naman na hindi pa siya nakakapag ayos ng sarili niya kasi medyo basa pa ng pawis yung damit nya tapos yung buhok niya bumagsak dahil basa ng pawis. Teka, inabangan talaga nya ko? Lunch? Oo nga pala. Di pa pala ako nag-lulunch past 1 na.
“Niyayaya mo ko?” Totoo ba to?
“Hm. Meron pa ba kong ibang kausap?” Seryoso? Aba! Ngayon lang ‘to ah. Anne… wag padalos dalos sa iniisip… niyaya ka lang…
“Pauwi na rin naman ako eh. Sa bahay na lang ako maglu-lunch.”
“Tara na.” Hinatak nya na ko papuntang canteen. Di na ko nakapiglas, nanghihina na rin ako sa gutom eeh.
Pumili na ko ng ulam. Nung babayaran ko na…
“Miss, eto po yung bayad.”
“Eto po yung sakin.”
“Ah miss, pang 2 po yung binayad ko. Tara na.” Nginitian nya yung tindera, akalain mong parang na-hypnotize kasi binigyan kami ng isang extra rice. Aba ayos!
Bumalik na kami sa upuan namin, siya na yung nagdala ng tray. Isa na naman ba to sa ka-weirdo-han nya ngayon?
“Anong meron? Bakit nanlibre ka?”
“Birthday ko.”
“What?! Bakit di mo sinabi agad? Happy Birthday! Sensya na wala akong gift.”
“Biro lang. ^^ Sa February pa.” Ngumiti na naman siya. Kainis! Talaga! Daig ko pa yung ice cream kung matunaw.
“Sira ka talaga!”
Kumain na kami… Kalalaking tao, ang ganda pa rin ng poise kahit na kumakain, kaing lalaki pero alam mo yun ‘ang gwapo’ tignan. Ngayon ko lang nalaman na malakas din pala siyang kumain. Inalok nya pa nga ako nung extra rice, tinanggihan ko na kasi mukhang kulang pa sa kanya. Naubos nya rin naman eeh. Di tumataba… palibhasa dancer.
“Oh, salo!” Hinagis nya sakin yung isang drumstick (ice cream--cornetto)
“Salamat!” Wow! Vanilla! Favorite ko pa yung napili nya.
“Napansin ko kasi kanina na wala ka sa sarili mo pagkalabas mo ng office. Parang hinang-hina ka. Ano bang nangyari?”
“Wala lang… Napagalitan na naman kami eh…”
“Tamang tama yan pantanggal ng sama ng loob.”
Kinain na namin yung ice cream. This time nasa kubo na kami sa tapat ng gym. Ngayon ko lang napansin na busy pala ang lahat ng org ngayon para sa mga susunod pang school activities. Nakita namin si Zeke tumatakbo palapit samin, kaya lang hindi pa siya nakakalapit, tinawag agad siya ng mga bandmates niya. Natawa pa nga kami kasi muntik pa siyang matisod. Ang kulit pa nga ng itsura nya kasi nakatali yung bangs niya. Nagbo-bounce tuloy habang tumatakbo siya, tapos bukas pa yung polo nya. No wonder yung mga babaeng nandun eh napahinto sa kanya kanya nilang ginagawa. Akala mo nga nasa isang scene ng movie kung san yung bidang lalaki eh tumatakbo papalapit sa babaeng gusto nya, tapos yung background eh parang naka-slow motion. Pero sino naman kaya yung maswerteng babae na yun? Oh well, ganyan kalakas ang imagination ko’t feeling ko lagi totoo.
5pm na rin ako nakauwi. Wala kaming ginawa maghapon kundi mag-usap. No dull moments naman kahit minsan bigla bigla na lang kaming tumatahimik. Actually, nag-insist pa siyang ihatid ako, kaso sinabi ko wag na. di na rin naman siya nagpumilit bigla na rin kasing dumating si Zeke at niyaya pa siyang mag-dota. Sinasama pa nga ako kaya lang ano namang gagawin ko dun? Panunuorin lang sila? Kaya hindi na rin nila ko napilit. Unti-unti ko na nakikilala si Jared. At masaya ako sa mga nangyayari ngayon. Kahit na weird. ^^
Ang himbing na naman ng tulog ko kaya maganda din ang gising ko. May kinalaman kaya to sa mangyayari ngayon?...
“Bakit?”
“Bakit??”
“Kinalabit mo kaya ako.”
“Nakita mo nang pareho tayong nagrereview ehh…” Dedeny pa… sus! Tuloy na lang kami sa pagbabasa. Wala pa yung teacher. Whew! Last day na ng exam!
“Ano ba kasi yun?”
“What?! Bahala ka nga jan! XP”
“Ui! San ka?” Lumipat siya ng upuan. Bad mood? Lilipas din yan…Tinuloy ko na lang yung pagrereview ko.
“Anne…” Pabulong yung pagtawag sakin. Paglingon ko…
“Ah!” Yung pisngi ko sakto sa daliri nyang nakaturo.
“Di mo kasi ako nililingon, kanina pa kita kinakalabit eeh. Masyado kasi kayong busy. Yan tuloy, nainis sayo si Vince… Sorry…^^” Nagsmile lang siya sakin yung tipong nawala na naman yung mata niya, labas pa ang dimples, ngiting parang nang-aasar. Imbis na mainis, natunaw pa yata ako dun… ^^
<Riiiiiiinnnggggg!!!!> Time to celebrate! Tapos na din ang 3 hell days… kaya lang may pasok pa rin bukas. Sa bagay yung two days na yun, wala pa masyadong gagawin. Attendance lang naman ang importante eeh.
“Anne! Una na ko ah. Masama pakiramdam ko eh.”
“Samahan na kita. Pauwi na rin naman ako eh.”
“Wag na. Di na ko bata. Tsaka pinapatawag lahat ng staff sa office. May meeting daw.” Eh bakit siya? Staff din naman siya eh? Ow… whatever…
“Sige, sabi mo eh. Ingat ka. Uminom ka na agad ng gamot!”
“Yes mam!”
Hay nako… Wala na naman akong kasama pauwi… Pagkaalis ni Gelo, may bigla namang sumulpot sa tabi ko…
“Ui, san ka ngayon?”
“Uhm… May meeting kami eh. Bakit di ka pa umuuwi?”
“May practice eh. San kayo magmi-meeting? Anong oras kayo matatapos?”
“Sa office daw namin, 2 hours lang siguro yun. Bakit?”
“Ah. Wala lang. o sige, punta na ko sa practice room.” Tumakbo na siya palayo. Daming tanong? Wala lang? kanina pa siya weird huh, sa classroom pa lang… Imagination mo na naman Anne… masyado mong pinapagana… wala lang yun…
Pumunta na ako sa office.
“Oh? Bakit hindi ka pa pumapasok?”
“Di ko alam eh. Bigla akong kinabahan?” Si Danica yun, editorial staff din, cartoonist.
“Papasok ka na ba talaga?” Si Fred naman ngayon, Business Manager.
“Oo. Bakit? Malelate na tayo. Pumasok na kaya tayo.”
“Tara na nga kayo… Ikaw Anne ang mauna.” Sumabat na si Mylene, Literary Section Editor.
Ang weird ng mga tao ngayon… Sows… Ano bang meron? Parang meeting lang…
Ngayon alam ko na kung ano ang dahilan. Kaya siguro ako iniwan sa ere ni Gelo. Kahit kelan talaga ‘to. Pinagalitan lang naman kami ng editor-in-chief namin. Na-delay kasi yung release ng first issue dahil sa mga na-delay din na mga articles. Kasalanan ng isa, kasalanan na din ng lahat siyempre. Kahit hindi ako yung directly na napagalitan, syempre nakakapanlumo pa rin. Ang sasakit kaya ng mga salitang binitiwan samin. Kulang na nga lang pagmumurahin kami. Quarterly kasi dapat ang release ng bawat issue kasabay ng last day ng major exams, ngayon, madedelay pa nga at hindi namin alam kung kalian marerelease.
“Tahan na… wag ka nang umiyak. Hindi lang naman ikaw yung nadelay ng pasa eh..” Naririnig ko na lang yung iba samin na nagcocomfort ng bawat isa.
“Ok lang yan guys. Ayusin na lang natin sa susunod. Wala na rin sanang magsisihan…” Buti na lang kahit papano napagaan ko yung atmosphere. Lumabas na ko ng classroom… Nakita ko na lang na…
“Sabay na tayo mag-lunch. Tapos na kayo diba? Katatapos lang din namin eh.” Nakatayo siya, nakasandal sa gilid ng pinto ng office namin. Naka-white shirt na lang siya and yung pants nila na pang practice. Infairness… hindi amoy pawis, ang bango pa rin niya. Obvious naman na hindi pa siya nakakapag ayos ng sarili niya kasi medyo basa pa ng pawis yung damit nya tapos yung buhok niya bumagsak dahil basa ng pawis. Teka, inabangan talaga nya ko? Lunch? Oo nga pala. Di pa pala ako nag-lulunch past 1 na.
“Niyayaya mo ko?” Totoo ba to?
“Hm. Meron pa ba kong ibang kausap?” Seryoso? Aba! Ngayon lang ‘to ah. Anne… wag padalos dalos sa iniisip… niyaya ka lang…
“Pauwi na rin naman ako eh. Sa bahay na lang ako maglu-lunch.”
“Tara na.” Hinatak nya na ko papuntang canteen. Di na ko nakapiglas, nanghihina na rin ako sa gutom eeh.
Pumili na ko ng ulam. Nung babayaran ko na…
“Miss, eto po yung bayad.”
“Eto po yung sakin.”
“Ah miss, pang 2 po yung binayad ko. Tara na.” Nginitian nya yung tindera, akalain mong parang na-hypnotize kasi binigyan kami ng isang extra rice. Aba ayos!
Bumalik na kami sa upuan namin, siya na yung nagdala ng tray. Isa na naman ba to sa ka-weirdo-han nya ngayon?
“Anong meron? Bakit nanlibre ka?”
“Birthday ko.”
“What?! Bakit di mo sinabi agad? Happy Birthday! Sensya na wala akong gift.”
“Biro lang. ^^ Sa February pa.” Ngumiti na naman siya. Kainis! Talaga! Daig ko pa yung ice cream kung matunaw.
“Sira ka talaga!”
Kumain na kami… Kalalaking tao, ang ganda pa rin ng poise kahit na kumakain, kaing lalaki pero alam mo yun ‘ang gwapo’ tignan. Ngayon ko lang nalaman na malakas din pala siyang kumain. Inalok nya pa nga ako nung extra rice, tinanggihan ko na kasi mukhang kulang pa sa kanya. Naubos nya rin naman eeh. Di tumataba… palibhasa dancer.
“Oh, salo!” Hinagis nya sakin yung isang drumstick (ice cream--cornetto)
“Salamat!” Wow! Vanilla! Favorite ko pa yung napili nya.
“Napansin ko kasi kanina na wala ka sa sarili mo pagkalabas mo ng office. Parang hinang-hina ka. Ano bang nangyari?”
“Wala lang… Napagalitan na naman kami eh…”
“Tamang tama yan pantanggal ng sama ng loob.”
Kinain na namin yung ice cream. This time nasa kubo na kami sa tapat ng gym. Ngayon ko lang napansin na busy pala ang lahat ng org ngayon para sa mga susunod pang school activities. Nakita namin si Zeke tumatakbo palapit samin, kaya lang hindi pa siya nakakalapit, tinawag agad siya ng mga bandmates niya. Natawa pa nga kami kasi muntik pa siyang matisod. Ang kulit pa nga ng itsura nya kasi nakatali yung bangs niya. Nagbo-bounce tuloy habang tumatakbo siya, tapos bukas pa yung polo nya. No wonder yung mga babaeng nandun eh napahinto sa kanya kanya nilang ginagawa. Akala mo nga nasa isang scene ng movie kung san yung bidang lalaki eh tumatakbo papalapit sa babaeng gusto nya, tapos yung background eh parang naka-slow motion. Pero sino naman kaya yung maswerteng babae na yun? Oh well, ganyan kalakas ang imagination ko’t feeling ko lagi totoo.
5pm na rin ako nakauwi. Wala kaming ginawa maghapon kundi mag-usap. No dull moments naman kahit minsan bigla bigla na lang kaming tumatahimik. Actually, nag-insist pa siyang ihatid ako, kaso sinabi ko wag na. di na rin naman siya nagpumilit bigla na rin kasing dumating si Zeke at niyaya pa siyang mag-dota. Sinasama pa nga ako kaya lang ano namang gagawin ko dun? Panunuorin lang sila? Kaya hindi na rin nila ko napilit. Unti-unti ko na nakikilala si Jared. At masaya ako sa mga nangyayari ngayon. Kahit na weird. ^^
Ang himbing na naman ng tulog ko kaya maganda din ang gising ko. May kinalaman kaya to sa mangyayari ngayon?...
HTML Comment Box is loading comments...
|